Tag

reviews

Browsing

Af en toe krijg ik van een PR-bureau wel eens een uitnodiging om een nieuw restaurant te testen, een nieuw concept uit te proberen, enz… Erg fijn, en natuurlijk ga ik daar zeer graag op in. Maar als een chef van een restaurant via het contactformulier van mijn blog mij persoonlijk uitnodigt om te komen proeven, dan vind ik dat een zeer hoge eer. Zeker als het de chef is van restaurant Spaans Dak in Oud-Heverlee, waarover ik van heren Belgian Taste Buds, Be-Gusto en Le Gourmand Belge al lovende verslagen had gelezen. En dus zeker als het van een restaurant is dat al enige tijd op mijn verlanglijstje prijkt. De uitnodinging was om de full-blown menu met aangepaste wijnen met 2 te komen proeven, wie ben ik om daar nee tegen te zeggen?

Dit jaar had ik de gigantische chance dat ik de social media en wat blogposts mocht verzorgen voor hét culinaire festival bij uitstek Culinaria. Culinaria was dit jaar zelfs zo’n succes, dat er ook nog eens een tour aan gebreid werd, met nu als laatste stop: De Nocturnes van de Zavel. Een mooie afsluiter, van een fantastisch Culinaria-jaar, en daar mocht ik ook bijzijn!

Ik schreef al een artikel voor de blog van Culinaria, maar geef het hier ook nog graag eens mee!

Zo één keer per jaar, vlak na de feesten, spreek ik met mijn ex-collega’s van het ex-zesta.be af om eens goed uit eten te gaan, zeg maar voor een sterretje of twee. De Pastorale en Nuance passeerden al de revue, en ’t Zilte stond ondertussen hoog aangeschreven op’t verlanglijstje. Maar mijn plannen voor 2014 gooien sneeuw ipv roet in’t eten. We laten het niet aan ons hart komen, en zoeken een middenweg: we spreken nog eens voor ik vertrek af om te gaan lunchen, en dat mag best dik in orde zijn. Ik mag kiezen, en mijn oog valt op Cuines, 33. Helemaal in het begin van het jaar passeerde ik er al eens voor een persconferentie, en ik was het nog lang niet vergeten. De erg voordelige lunchformule hakt de knoop door: op een schone herfstige vrijdagmiddag spreken we af in de Smedenstraat 33 (jaja, vandaar) in Knokke!

Op een zaterdag in maart 2012 passeerde ik ook al eens voor de lunch bij Volta, toen op eigen initiatief, zo vertelt Foursquare mij. Een dik anderhalf jaar later zit ik er opnieuw op een zaterdagmiddag voor de lunch (ik ben echt fan van lunchen op zaterdag!), ditmaal op uitnodiging. Want in dat anderhalf jaar is er wel wat veranderd in het Gentse restaurant: Flemish Foodie Olly Ceulenaere vertrok er als chef om binnenkort zijn eigen Publiek te openen, zijn sous-chef Davy De Pourcq nam dit najaar over.

Na een lekkere eetervaring bij ‘117‘ vond ik het jammer dat ik helaas verstek moest geven voor de voorstelling van de nieuwe pop-up ‘LO’ van Wout Bru. Maar kijk, genoeg foodies die daar wel graag naartoe gaan! Stephanie, van ‘Comme chez Steph‘, die wilde wel graag eens in mijn plaats gaan piepen. Zo veel was er nog niet te zien: de keuken is nog niet af, en bijgevolg kwamen er nog geen lekkere hapjes uit die nog onbestaande keuken, jammer voor haar! Maar Steph kon al nippend aan een gin tonic toch al voor een preview zorgen:

Het stond ook op mijn verlanglijstje, en ze hebben gehapt: mijn collega’s gaven me voor mijn 30ste verjaardag (met bijhorend feestje) een royale som om bij De Vitrine in Gent te gaan eten, want cadeaubonnen hebben ze daar helaas niet.. Dus nog eens 1000 maal dank aan de collega’s, zoone schone cadeau!

Ik besloot om erheen te trekken met ex-collega @va__ra, zelf ook wonende in Gent, en het stond ook al lang op haar verlanglijstje.

Ik hou van duetten, niet alleen in muziek, maar dus ook blijkbaar in de keuken. Chefpairing in plaats van foodpairing quoi, het kan vonken geven!

Bart De Pooter, chef van het gerenommeerde De Pastorale en bezieler van het onlangs in Brussel geopende WY, die draait natuurlijk al even mee. Niet verwonderlijk dat hij heel wat goede contacten heeft met collega-chefs in binnen- en buitenland. Wat een fantastisch idee dan ook om de handen letterlijk in mekaar te slaan, en samen te experimenteren in een ‘quatre mains’. En dat wij de vruchten mogen plukken (en proeven uiteraard) van zo’n creatieve clash, dat is natuurlijk fantastisch mooi meegenomen!

In De Wulf. At last!

Ik had geen torenhoge verwachtingen. Toen Kobe Desramaults vorig jaar verkozen werd tot chef van het jaar door Gault Millau, hoorde daar ook een lunch van zijn hand bij. Het was goed hoor, maar gewoon minder mijn ding, dacht ik toen. Maar oordelen afgaande op één keer doe je best ook niet. En met enkele vriendinnen die aan mijn mouw trokken, werd er dan toch besloten ter ere van mijn 30ste dat ik er toch eens heen moest, naar In De Wulf, in het verre Dranouter.