Deze week (donderdag 8 juni) is het ‘World Ocean Day’ van MSC. Waarvoor staat dat eigenlijk? Het is een dag om stil te staan bij de herkomst van je voedsel, en deze dag specifiek – je raadt het al – de oceanen. Die zijn gigantisch belangrijk in onze voedselvoorziening.
Dit is een recept dat ik zag passeren bij de fantastische Amerikaanse kookblog Half Baked Harvest. De geroosterde bloemkool is lekker crispy vanbuiten en boterzacht vanbinnen, en helemaal niet ‘kolig’, echt heerlijk! Zo ga ik ‘m voortaan altijd maken (of in een bechamelsauske, vind ik ook een fantastische ‘hack’). De hummus zorgt voor een mooie romigheid en dan die kruidenolie is ‘something else’: je mengt verse kruiden met geperste knoflook, citroenzeste, chilivlokken, sesamzaadjes en honing. Daarop schenk je hete olijfolie. De kruiden beginnen te sissen en borrelen, het is echt een ‘speciale’ ervaring. En lekker, dat ook! Echt een heerlijk sausje, mooi in balans en past perfect bij de hummus en geroosterde bloemkool. Ik voegde ook nog olijven, pijnboompitten en extra koriander toe aan het recept, om er een volledige maaltijd van te maken (allé, lunch pakt). Je kan dit ook serveren als dip, met platbrood erbij.
Nog een snel en gemakkelijk receptje vóór de overvloedige feestdagen losbarsten? Awel ja! Parelcouscous is iets dat al já-ren in mijn voorraadkast staat, ik vind dat stiekem eigenlijk lekkerder dan ‘gewone’ couscous. Sinds enkele jaren heeft Soubry, het Belgische pastamerk, ook parelcouscous en speltparelcouscous in hun gamma, dus als Soubry-ambassadeur heb ik dat zéker in huis. (jawel, #samenwerking). Ze vroegen me om er eens creatief mee aan de slag te gaan, en een typisch rijstgerecht te (hou je vast) ‘verparelcouscoussen’. Challenge accepted!
Ik kreeg een leuke uitdaging van rayon.be (hashtag sssamenwerking!): maak een snelle en originele lunch ter ere van #tryvegan maand in november. Dat ik geen veganist ben, dat hadden jullie waarschijnlijk al wel door, al vind ik het geweldig boeiend om plantaardig koken te exploreren. En geef toe: het wordt ons steeds makkelijker gemaakt, toch? Rayon.be trekt duidelijk de vegan kaart, want hun webwinkel staat werkelijk vól goede plantaardige producten. Gaande van echte vleesvervangers (ik ben fan van het merk ‘La vie est belle’), maar ook geweldig veel groenten die je niet zomaar overal vindt (zoals enoki champignons, ook wel gekend als fluweelpootje) en smaakmakers.
“Seg Caroline, wil jij eens een recept maken met onze volkoren mie”, dixit Soubry.be, de Belgische pastafabrikant. Maar natuurlijk! Zoals je vast wel weet, ben ik helemaal verzot op de Aziatische keuken, en wil ik mijn klassiekers ook helemaal op punt hebben. ‘Lo mein’ is een eenvoudig eiernoedelgerecht uit de Kantonese keuken, met een zalig sausje. Letterlijk wil het zeggen ‘geroerde noedels’. Origineel was het trouwens een noedelsoep, maar lo mein is dus de droge versie, al gaan we er natuurlijk voor zorgen dat de noedels to-taal niet droog zijn!
Ik kreeg een mooi nieuw kookboek toegestuurd: Beirut Nights van de Antwerpse-Libanese chef Ghina Bazzi. Het boek staat bol van de Libanese klassiekers, allemaal familierecepten van Ghina, mooi weergegeven en eenvoudig uitgelegd. Echt een perfect boek om een ‘Beirut night’ te organiseren: met een tafel vol heerlijke mezze om gezellig te delen met een gezelschap.
Ik was nog op zoek naar een origineel, verfijnd hapje voor het kerstdiner, mét kaviaar. Niets mis met pommes moscovite of blini’s met zure room en kaviaar. Maar deze zijn dus nog net ietsje verrassender.
Beeld je in… het is de ochtend van 25 december. Jezeke ligt goed en wel in zijn kribbe. Met Kerstavond heb je een heerlijk diner gehad met je geliefden. Er liggen hier en daar nog wat snippers van inpakpapier op de grond. Die goede rode wijn zindert nog wat na in je hoofd. Je schuift deze cinnamon buns in de oven en je huis vult zich met de heerlijke geur van kaneel, steranijs en vers gebakken brood… Iedereen verzamelt zich aan de ontbijttafel, met kersttrui en pluizige nieuwe pantoffels aan. De jazzy christmas playlist staat op op Spotify. En dan bijt je in een lauwwarme cinnamon bun en weet je… het leven is mooi!
Ik at het voor het eerst bij Amigo in Gent, maar blijkt dat het eigenlijk een recept van Jigal Krant uit het topkookboek TLV is. Dit moest ik dus thuis ook zeker eens maken: een pikante dip met gegrilde paprika, feta en afgebrand zoals een crème brûlée. De combinatie van het zoute van de feta, de pittigheid en dan die lichte karamelsmaak is hemels!
Nog ‘mac & cheese’-lovers in the house? Heerlijk comfort food op een koude, donkere avond. Maar als ik heel eerlijk ben: ik vind dat eigenlijk te zwaar. Ik hou echt van groentjes, en die moeten dus bij elke maaltijd (lunch & avond toch) aanwezig zijn voor mij (ok, met uitzondering van frietjes van ’t frituur).