Het begon als #crocktober, ging over naar #slowvember en aan het eind van december is het tijd om het Crockpot experiment af te sluiten en te evalueren (sorry, daar heb ik nog geen goede hashtag voor gevonden, iemand suggesties?).
2017 was een bijzonder mooi blogjaar, ik kan het niet ontkennen! Ik ga nog een culinair jaaroverzichtje maken. Begin december kwam er daar nog een hele leuke ervaring bij: het nieuwe hotel FRANQ gaan ontdekken in Antwerpen. Jawel, mijn eigen stad! Ik had al vele knappe foto’s zien passeren op Instagram, en blijkbaar is er ook een gastronomisch restaurant in het hotel. Dat moest geproefd (en beslapen) worden!
Leila van @asian_supper_in_antwerp en ik hebben een gezamenlijke voorliefde Aziatisch eten (en Antwerpen!). Die bracht ons deze week naar Table d’Ho, voor een gezellige Koreaanse lunch.
De mensen van Table d’Ho begonnen ooit als cateraars, maar waren het vele rondsleuren met al hun materiaal wel wat beu (herkenbaar!). Ze breidden uit naar een foodtruck, wat een succesverhaal werd, en de logische volgende stap is een restaurant, of in dit geval een lunchbar, vlakbij mijn huis dan nog wel!
Ik geef momenteel weer kookworkshops voor het CC in Mortsel. Het thema nu is ‘Reis rond de wereld in 20 gerechten’. Elke week nemen we een continent onder de loep en vorige week was dat Afrika. In mijn zoektocht naar lekkere en originele recepten, kwam ik ‘pampoenkoekies’ tegen, een Zuid-Afrikaans recept voor pompoenpannenkoekjes, jawel, in het Afrikaans. Ze worden ook wel ‘goud in de mond’ genoemd.
Soms hoor je het overal gonzen dat je ergens heen moet gaan. Anne en ik besloten om ons ‘17de van de maand’ projectje weer op te pikken (zij het niet op een vaste dag) en de eerste passage móest bij Sail & Anchor zijn.
6,5 jaar ben ik ondertussen aan het bloggen hier. Ik hou er een knap archief aan over, ongelofelijk veel fijne ervaringen en heb vooral zo ook een heleboel fijne mensen leren kennen. Op events kom je vaak je collega-bloggers tegen. Het zijn vaak mensen die met hetzelfde bezig zijn als jij, genieten van dezelfde exclusieve ervaringen of ook de wenkbrauwen optrekken bij dubieuze productlanceringen of saaie persconferenties. En ja, dat schept een band he!
Madame Zsazsa, ik volg haar blog al jaren. Ze leerde haar volk eerst rokjes naaien, dan een ecologische levensstijl aanmeten en tenslotte ook tuinieren. Zo knap wat ze in haar Kempische cottage allemaal fabriceert! Iets wat ze ook al jaren doet, is weekmenu’s opstellen en dan netjes opschrijven en bijhouden in een verzamelmapje en erover bloggen uiteraard.
L’Amitié, het is een restaurant dat al lang staat te verstoffen op mijn restolijstje. Soms komt het er gewoon niet van. Om van het oude concept te proeven ben ik eraan voor de moeite. L’Amitié sloot even de deuren voor een innerlijke en uiterlijke metamorfose, en dan ben ik er als de kippen bij om de nieuwe bistro bar, zoals de uitbaters het zelf noemen, te gaan ontdekken.
Superfoods? Het is een beetje een belachelijk woord, toch? Een hype waar echte foodies niet aan meedoen. Precies of wij met onze granen uit een of ander hooggebergte gezonder zijn gaan eten dan onze overgrootouders? Fin, ik wil er niet aan meedoen, het is tenslotte maar een marketingterm.