42 Resultaten

pompoen

Search

De 17de van de maand, dat is een nieuwe resto die Anne en ik (met extra guest deze keer) bezoeken met onze Resengo-bon. Wederom een heerlijk verslag!

Met enkele vriendinnen hebben we sinds vorig jaar een nieuwe traditie ingevoerd. We verjaren alle drie redelijk kort op elkaar (augustus, september en oktober). En in plaats van urenlang te zoeken naar het perfecte verjaardagscadeau dat dan bijvoorbeeld uitgerekend dat kookboek is dat de vriendin in kwestie net zichzelf cadeau had gedaan, gaan we ergens tussenin de verjaardagen een keer goed eten. Dat de 17de september op een zaterdag viel, was dan ook mooi meegenomen.

Een nieuwe maand, een nieuwe 17de van de maand waarbij ik met vriendin Anne een nieuw stekje ga ontdekken. Wederom, een zeer treffende review van Anne. 

Bij de zoektocht naar een geschikt etablissement voor de 17de van de maand, lieten we ons deze keer inspireren door de Resengo site zelf. Daar viel ons oog op Velazquez. Ik had er eerlijk gezegd nog nooit van gehoord. Ik kende Velazquez enkel als de schilder naar wiens eerder donkere portretten ik in het Prado in Madrid met bewondering naar had staan staren. Maar we lazen op alle reviewsites lovende recensies. Dat wilden we wel zelf gaan ontdekken!

De Godevaart, het moet één van mijn eerste ‘fancy dining’ ervaringen geweest zijn, al meer dan vijf jaar geleden, met de toen nog kleinschalige actie ‘Jong Keukengeweld’. We aten er toen echt heel lekker, vooral de hapjes bleven hangen, omdat de ober ze met uitgestreken gezicht voorstelde: “in de zandbak vind je… en op de steen ligt…”. Een nieuwe ervaring, vooral ook voor mijn lief, hilariteit alom! Toen viel ook wel het ietwat kitscherige interieur op, met felle schilderijen. Niet echt mijn smaak. Maar nu, vijf jaar later, kreeg het interieur een geweldige update, en de term ‘smaakvol’ is nu volledig op zijn plaats. 

Tussen het chaletkoken in Italië en De Grote Reis, was ik twee weekjes in België, logerend bij mama- en papalief. Uiteraard wilde ik heel wat mensen graag terug zien, en hoe beter dan met een natje en een droogje? En als je mij een beetje kent, zal het je niet verbazen dat dat een hele waslijst aan goede restaurants is geworden. Ik heb zelfs een beetje overdreven, ik vond het zelf ook, maar kijk, nu kan ik er weer een heel tijdje tegen, met al die goede bij-babbels en dat fantastische eten achter de kiezen.

Over elk restaurantbezoek een verslag schrijven, dat kan mijn (ondertussen een beetje luie) pen niet aan, en bovendien ben ik in de meeste restaurants al eens eerder geweest (en ik popel om te beginnen schrijven over De Grote Reis!). Ik hou het dus kort, en laat de foto’s voor zich spreken, dealio?

Zo één keer per jaar, vlak na de feesten, spreek ik met mijn ex-collega’s van het ex-zesta.be af om eens goed uit eten te gaan, zeg maar voor een sterretje of twee. De Pastorale en Nuance passeerden al de revue, en ’t Zilte stond ondertussen hoog aangeschreven op’t verlanglijstje. Maar mijn plannen voor 2014 gooien sneeuw ipv roet in’t eten. We laten het niet aan ons hart komen, en zoeken een middenweg: we spreken nog eens voor ik vertrek af om te gaan lunchen, en dat mag best dik in orde zijn. Ik mag kiezen, en mijn oog valt op Cuines, 33. Helemaal in het begin van het jaar passeerde ik er al eens voor een persconferentie, en ik was het nog lang niet vergeten. De erg voordelige lunchformule hakt de knoop door: op een schone herfstige vrijdagmiddag spreken we af in de Smedenstraat 33 (jaja, vandaar) in Knokke!