Het lijkt een traditie te worden: exact een jaar geleden gingen we met de former zesta.be-ladies eten bij De Pastorale in Reet. Om op het nieuwe jaar te klinken, werd het dit jaar het hoog ‘ge-verlanglijste’ Nuance in Duffel, van de jonge tweesterrenchef Thierry Theys.

Thierry Theys hadden we al meermaals aan het werk gezien op Njam!, we hadden al enthousiaste reacties opgevangen, en de site ziet er ook fingerlickin’ good uit, dus de verwachtingen waren hoog gespannen!

We rijden er zowaar twee maal voorbij, een vrij onopvallend pand in het centrum van Duffel. De dikke winterjassen worden netjes aangenomen, en we mogen als eerste plaatsnemen in het modern-uitziende restaurant. We vragen ons af of Nuance op deze sobere donderdagavond nota bene volgeboekt is, nog geen uurtje later weten we het afgeladen volle antwoord.

Kijken naar de menukaart doen we amper, want door wat voorafgegane research, wisten we al lang dat we voor het ‘Smaaknuance menu’ zouden kiezen. Wegens Bobettes (en ondanks de overredingskracht van de sappige Gentse sommelier) wordt er beslist om niet te opteren voor de aangepaste wijnen, maar het te houden bij een glaasje champagne, één wit en één rood.

Bij dat glaasje champagne volgen de hapjes mekaar snel op, met dank aan elidesc’s aandachtige notities:

1. Kroepoek met Taleggio
2. Schuimpje met butternut en kalfszwezerik
3. Gerookte paling met crumble
4. Scheermes met wortel, parels van komijn
5. Aspic van oester met bouillon van oester en zeesla

Meteen is er een lijn te zien: Thierry houdt van zuurtjes! Altijd is er ergens wel een hint van citrus (vaak in zijn exotische variant van ponzu, yuzu of buddhavinger). Het minst vind ik de aspic van oester (die zeesla…), het schuimpje van butternut verrast me het meest.

Onze ober van dienst bekent dat het zijn eerste avond is, en hapert wat met de benamingen. We zijn mild, maar willen toch wel echt graag weten wat er in de bereidingen zit. De maître moet het gebrek nogal snel opgemerkt hebben, en de arme jongen wordt veroordeeld tot het voorzien van genoeg water op tafel voor de rest van de avond, wat hij met verve doet. Mevrouw Theys en een andere knappe jonge blonde brengen vervolgens de voor-en hoofdgerechtjes aan.

nuance2

1. Perfect gebakken coquille en een macaron van gemarineerde coquille, crème van aardpeer en Parmezaan (waarvan de kaas iets te dominant was) en bergemot. Hierbij bestellen we ook een glas witte wijn: een Portugees pareltje (druiven niet genoteerd), gemaakt door een niet onknappe dame, kan de sommelier niet nalaten te vertellen. Perfect match, en dit is echt één van mijn favoriete gerechten van de avond. Het ruikt heerlijk en die macaron is ook echt wel speciaal. Alleen jammer van de overheersende Parmezaan.

2. Ganzenlever met pompoen, appelwortel en ijsschilfers van Vin Santo. De ganzenlever wordt in verschillende texturen gepresenteerd: een uiterste luchtige mousse (in een soort van ‘wapenschildvormpje’) en schijfjes intense, stevige foie. Het schilferijs van Vin Santo is ‘straffen toebak’, maar lekker!

3. Het bordje kreeft wordt opgediend met een smeulend takje dennentop op. Ik had het spektakel bijna gemist door mijn gsm-activiteiten! Het dennentakje wordt weggehaald, en eronder vinden we Canadese kreeft met schorseneer en een bouillon van Iberico. Heel lekker, zonder meer. Op het einde vinden we het jammer dat we geen schepmateriaal meer ter beschikking hebben om het laatste restje van die heerlijke bouillon op te lepelen, maar het krokante broodje brengt soelaas!

4. Het ‘hoofdgerecht’ (als dat al zo genoemd moet worden, want alle porties van het menu zijn zowat even groot) is een erg succulent stukje hazenrug met vosbes, chocolade, gnocchi en jus met Barolo-azijn. Erbij krijgen we een wel erg actueel wijntje, want het komt van de Mont Ventoux, waar 7 van de naar Lance Armstrong-vernoemde haarspeldbochten opnieuw vacant zijn, en wel erg officieel sinds deze nacht. Opvallend wel dat bij het afruimen nooit gevraagd wordt naar wat we er nu van vonden, dus dan zeg ik het dan maar hier: lekker!

Tijd voor zoet!

nuance3

1. Een eerste dessert wordt gepresenteerd met Japanse mandarijn, kokos en citroengras. Ook zit er Buddhavinger (een funky citrusvrucht) in, met de grappige verwijzing ernaar in de vorm van een Buddhahoofdje. Sterke contrasten tussen ijskoud en hard, en zacht en romig.

2. Het tweede dessert is de verrassing van de avond: een beignet met een ijskoude vulling, koffie, blonde chocolade en mascarpone. Geserveerd in een mooi houten kommetje. Een zalig spel van warm en koud, texturen en smaken.

Gastronomische habitués zijnde, weten we dat er bij de koffie en thee nog ruim lekkers op de tafel zal verschijnen. En ja hoor (hoewel mijn geduld eventjes op de proef gesteld wordt): een potje met vier verschillende pralinnen en gebakjes in: een zalige macaron, een lauw versgebakken madeleineke, een chocoladehapje en een zalige witte ‘huispraline’. Het deksel van het potje bevat ook nog een lekkernij (waarvan ik niet meer juist weet wat het is) en op een witte kei krijgen we ook nog een moderne interpretatie van baba au rhum.

En dat sluit dan weer een culinair voortreffelijke, maar ook erg gezellige avond af. De verwachtingen waren heel hoog, en ze zijn niet helemaal ingelost (iets te weinig verrassingen?), maar het was zonder meer echt uitzonderlijk lekker! De rekening is zoals verwacht ongeveer €150 per persoon. Een prijs die doorwinterde culy’s dik ok vinden voor een topavond.

Nuance
Kiliaanstraat 6-8
2570 Duffel
015 63 42 65

Auteur

Culinair redactrice, freelance copywriter, blogger bij avocadovandeduivel.be, enthousiaste restaurantbezoeker, receptontwikkelaar, hongerige reiziger,… Als het maar met lekker en goed eten te maken heeft!

Schrijf Een Reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.