Er zijn van die dagen dat alles mee zit. En op 21 maart staan de sterren helemaal goed, omdat het ook nog eens de eerste officiële lentedag is (en zonnig!). Vroeger deden we dat wel eens meer, een mama-dochterdag. Maar de laatste jaren, met een zoontje en zeer variabele werkuren, lukte het helaas veel te weinig. Van deze editie wilde ik dus wel iets speciaals maken.
Sinds februari ben ik ook ‘dakboer’ (samen met Chloë van Pencils & Spoons trouwens) op Pakt. Dat is mijn nieuwe happy place geworden. Echt een zalig stukje Antwerpen, dat ik trots ook eerst wil laten zien aan mijn mama. Ze is uiteraard zeer onder de indruk!
Daarna fietsen we (verrassing voor haar!) richting Dôme. We zijn iets te vroeg en halen ook nog wat lekkers bij Domestic.
Dôme heeft een speciale plek in mijn hart, omdat het mijn eerste ervaring ooit was met gastronomisch eten (ergens in 2005 denk ik) en ik er vroeger ook vlak om de hoek woonde. Sinds het restaurant in 2017 overgenomen werd door Franse chef Frédéric Chabbart en zijn vrouw Evangeline, was ik er nog niet geweest.
De verwachtingen waren hoog, maar die werden bij de eerste stap naar binnen (en later ook bij de eerste hap) ruimschoots ingelost. Hartelijke ontvangst, een leuk opgefrist interieur – zonder afbraak te doen aan de oorspronkelijke grandeur van dit geweldige pand, en een heerlijk lunchmenu in het vooruitzicht. Daar klinken we op met een statig glas Champagne – Charlot-Tanneux Blanc de Blancs Millésimé Extra Brut. Zalig sprankelend en rijp van smaak, exclusief te proeven bij Dôme in België.
Voor het lunchmenu hebben we keuze uit 3 gerechten – met telkens 2 keuze-opties of keuze van de chef – 4 gangen. In de mate dat het mogelijk is, houden we het bescheiden en opteren we voor het 3-gangen menu met aangepaste wijnen (45 euro + 20 euro).
Maar eerst enkele hapjes! 2 aardappelchips met een vulling van rode biet, hibiscus, romanesco en aardappelcrème met haringkaviaar. Het is het tweede hapje dat de (positieve) toon helemaal zet voor mij: Flan van boschampignon, bouillon van bonito, radijs, shimeji champignonnetjes, maltkruiden en furikake. De combinatie van klassieke Franse keuken en Japanse/Oosterse invloeden vind ik geweldig en veelbelovend. Chef Frédéric Chabbart is van de klassieke school van Alain Ducasse, maar werkte ook als executive chef in restaurant Petrus in Shangri-La in Hong Kong.
Als voorgerecht opteer ik voor de eerste groene asperges met salsa verde en gerookte eidooier, la mamma voor gemarineerde Normandische coquilles met aardpeer en zwarte truffel. Haar gerechtje combineert de subtiele zilte smaak van rauwe coquille met aardse tonen en lijkt een afscheid aan de (toch wel?) zachte winter, mijn gerecht weerspiegelt de frisse jeugdigheid van de ontstuimige lente. Sorry, ik word er wat lyrisch van, het was dan ook geweldig lekker. En dan heb ik het nog niet over de wijn gehad! Zonder meer 1 van de lekkerste witte wijnen die ik de voorbije jaren proefde: ‘Caprice’ Viognier 2016 Domaine Eric & Joel Durand. Vol, boterig en rond, perfect in contrast met die frisse, enthousiaste asperges.
Oorspronkelijk was het idee om van het 3-gangen keuzemenu elk gerecht te kiezen (en dan te proeven bij mekaar), maar de lokroep van de ‘vangst van de dag’ kunnen we beide toch niet weerstaan: Tarbot gegaard op de ‘binchotan’ grill, selder, ui, artisjok en dus jus van de graten van de vis en artisjok. Oh my, wat een zaligheid! Binchotan is eigenlijk een Japanse houtskoolsoort die hele hoge temperaturen ‘vasthoudt’, waardoor je een unieke smaaksensatie krijgt in de gegrilde stukjes vis of vlees. Het vel van de tarbot is echt heerlijk verschroeid en rokerig, zonder te overheersen op de romige en volle smaak van de tarbot zelf. Ook lof voor de perfect gegaarde groenten op het bord, dit is werkelijk het lekkerste stukje selder dat ik ooit at! Daarbij een atypische Xarel-lo Spaanse wijn: Marc Mir Rosell Mir die, zoals verwacht, mooi complementair is met onze vis.
Als overgang tussen hoofdgerecht en dessert: een lepel met geitenkaas, coulis van kersen en pistachenoten. Lekker fris! Als dessert staat chocoladetaart op het menu. Zou het dé iconische chocoladetaart met koffiebodem van voormalig chef Julien Burlat zijn…? Nee, dat is ze niet, maar wel een zéér verdienstelijke signatuurversie van de nieuwe chef, met hazelnoot praliné, 70% chocolade en karamel met zeezout. Mijn moeder is tevreden met haar dessert met kweepeer en ‘pomme surette’. Nagenieten doen we met een heerlijk kopje thee uit prachtig servies.
Met te zeggen dat de nieuwe Dôme perfect kan tippen aan zijn voorganger, breng ik geen nieuws. Daar waren menig restaurantinspecteurs en -liefhebbers me al mee voor. Als een legende zo’n hoge status in je hoofd en hart heeft, dan blijf je weg van zijn opvolger, uit schrik dat ‘de magie’ zal verdwenen zijn. Maar kijk, weeral een ‘angst’ minder, ik kan met een gerust hart terug!
Dôme
Grotehondstraat 2
2018 Antwerpen