Tag

Dôme

Browsing

Die persconferentie vrijdag over de versoepeling van de Corona-maatregelen kwam hard aan he? Mijn hart bloedt echt voor de anders zo hardwerkende horeca-collega’s. Minstens nog gesloten tot 8 juni… 😭

Maar flexibel en creatief als de sector is, zijn er al een heleboel helden, die zelf initiatief genomen hebben om hun heerlijke gerechten bij ons thuis (vaak letterlijk) te brengen. De Easter Box van L’Epicerie Du Cirque, The Jane & Bún was echt fenomenaal goed. Echt een memorabele dag in ons kot, ééntje die we niet snel gaan vergeten… Dat kan Corona (of de regering) ons al niet meer afpakken, zegt!

Er zijn van die dagen dat alles mee zit. En op 21 maart staan de sterren helemaal goed, omdat het ook nog eens de eerste officiële lentedag is (en zonnig!). Vroeger deden we dat wel eens meer, een mama-dochterdag. Maar de laatste jaren, met een zoontje en zeer variabele werkuren, lukte het helaas veel te weinig. Van deze editie wilde ik dus wel iets speciaals maken.

Zo eenmaal om de 4 à 6 maanden komen we samen met de ‘Zesta-madammen’. Mooie tijden waren dat, van zesta: ik werkte pas bij VTM en de kookwebsite bestond een half jaartje. We waren met een gezellig team van drie die heel de dag lang bezig waren met wat we graag deden: praten over eten, schrijven over eten en eten eten :-D. En als wij terug bij mekaar zijn, dan worden we altijd meteen terug gekatapulteerd naar die heerlijke tijd. Voor onze date lopen we meestal op voorhand ons ‘to resto’-lijstje af, en deze keer eindigde ‘Schnitzel’ bovenaan op het verlanglijstje.

Tussen het chaletkoken in Italië en De Grote Reis, was ik twee weekjes in België, logerend bij mama- en papalief. Uiteraard wilde ik heel wat mensen graag terug zien, en hoe beter dan met een natje en een droogje? En als je mij een beetje kent, zal het je niet verbazen dat dat een hele waslijst aan goede restaurants is geworden. Ik heb zelfs een beetje overdreven, ik vond het zelf ook, maar kijk, nu kan ik er weer een heel tijdje tegen, met al die goede bij-babbels en dat fantastische eten achter de kiezen.

Over elk restaurantbezoek een verslag schrijven, dat kan mijn (ondertussen een beetje luie) pen niet aan, en bovendien ben ik in de meeste restaurants al eens eerder geweest (en ik popel om te beginnen schrijven over De Grote Reis!). Ik hou het dus kort, en laat de foto’s voor zich spreken, dealio?