Hoera, ik ben nog eens naar The Jane kunnen gaan! Mijn vorige passage dateert van mei 2014, toen de toen al legendarische tempel van het culinair hooggenot nog maar enkele maanden open was. 3,5 jaar en 2 Michelinsterren later mag ik mijn voetjes er nog eens onder tafel schuiven voor de lunch, samen met mijn lieve schoonmama.

Het reserveren ging best vlot. We wilden graag op een vrijdagmiddag gaan, en die waren ver vooruit volgeboekt, 17 november was de eerste datum die ik kon ’te pakken krijgen’, op andere dagen was er nog wel wat beschikbaarheid.

Is er nu veel veranderd? Nee en ja. Het interieur is zo goed als hetzelfde gebleven. Maar wat goed is, blijft goed. De neon doodskop die vroeger boven de keuken hing is nu vervangen door profetische woorden. I like! Als bij toeval krijgen we deze keer zo goed als hetzelfde tafeltje toegewezen als waar ik de vorige keer zat. Helaas valt het licht soms wat vreemd om ‘deftige’ foto’s te kunnen nemen. Ook de bediening is nog steeds on point. Tijdens het wachten tussen de verschillende gangen is het ronduit fascinerend om hen (ik denk dat ik een 20-tal mensen zaalpersoneel tel) in de gaten te houden. Bij elke gang worden nieuwe bestekken ingelegd, glazen vervangen, water bijgeschonken… Het lijkt een perfect uitgekiende choreografie en is mooi om te zien.

Het menuconcept is wel wat veranderd. Waar er vroeger keuze was uit 3, 5 of 7 voorgerechten met hoofdgerecht en dessert bij, is er nu keuze uit 12 of 14 gerechten. Op een blaadje naast ons ligt het menu al klaar, bij de keuze voor 12 gangen verdwijnen er twee gerechten, de langoustine en kaiserschmarrn (zowaar!). Dat willen we niet aan ons laten voorbij gaan, dus 14 it is! Drankgewijs kan je kiezen voor aangepaste alcoholische dranken, ook in een superdeluxe versie of aangepaste sapjes. Dat laatste lijkt ons wel wat, en we zullen tijdens de gerechten misschien ook nog een glaasje wijn bijbestellen. Nick Bril loopt voorbij en komt vriendelijk even goeiedag zeggen.

Nu alle praktische zaken geregeld zijn, kan de show beginnen! Als aperitief neem ik een alcoholvrije Bloody Mary, Virgin Mary, met sap van roze tomaat, granité van bleekselderij en espuma van zilt water. Zalig! De wodka wordt niet gemist. Ondertussen verschijnen de eerste hapjes, die ook mee in het 14-gangenmenu vervat zitten.

Ceviche van yellowtail kingfish met een ijsje van pisco sour. Meteen een voltreffer!

Sardine uit Spanje, burrata, venkel, basilicum en avocado.

Aubergine met miso, omhuld met gerookte ham van Noir de Bigorre, een uniek varkensras uit Frankrijk. We krijgen er ook een appelsapje bij, gemaakt van 6 oude appelsoorten die speciaal geselecteerd worden voor The Jane.

Oosterschelde paling, Bai Hao Yin Zhen (da’s een speciale Chinese witte thee, ik wist dat ook niet hoor), dashi en tempura van boerenkool.

De overgang is subtiel, maar nu gaan we over van hapjes naar iets grotere voorgerechten.

Makreel uit Zuid-Engeland, PAKTbietjes en zwarte look. De PAKTbietjes komen van het dak van PAKT, die zalige moestuin bij de buren van The Jane. Alles is overheerlijk zonder meer, maar mijn schoonmoeder en ik zijn het eens dat dit een topfavoriet is.

O-toro (buikwand van blauwvintonijn), Zeeuwse oester, komkommer, ponzu en ijsparels van yuzu. We krijgen er ook een speciaal drankje bij: bruiswater uit Nieuw-Zeeland met toetsen van pepermunt. Ook voor dit gerecht zetten we een extra hartje op ons menukaartje.

Langoustine, cèpes, courgette, sausje van karnemelk en groene kruiden met een zalig sapje van appel, venkel, courgette, limoen en tijm. Zijn wij blij dat we voor 14 gangen gekozen hebben!

Grijze garnaal met aardappel en beurre noisette. De meest klassieke bereiding uit de reeks, maar daarom niet minder lekker. Helaas merk ik achteraf dat de foto’s die ik ervan genomen heb, niet gelukt zijn, jammer!

Zonnevis met artisjok, basilicumcrème en jus van pastis met in een apart kommetje macaroni met mosseltjes en kokkels. Daarbij een exotisch sapje van cactuspeer en cactuswater.

Voor het hoofdgerecht krijgen we de legendarische steakmessen voor ons gelegd. We krijgen 3 bereidingen van Bressekip, een botermals borststukje met een zalig Cognacsausje (denk ik toch, soms mis je wel eens iets van de uitgebreide uitleg waarvan je steeds voorzien wordt), een rijke vol-au-vent met kalfszwezerik en een toastje met kippenlever. Daarbij een sapje met wortel, Griekse basilicum en gember.

Als overgang naar het dessert een moderne versie van de klassieke sorbet: BBQ-appel, ijsje van negroni van mezcal en warme vinaigrette van kaneel. Het contrast tussen warm, koud en gerookt is fenomenaal.

Dessert time! Tanariva chocolade, nocciola, espresso, ijs van hazelnoot en vinaigrette van karnemelk en citroen. Met dit gerecht gaat mijn tafelgezelschap in hogere sferen. Ik hou meer van pure chocolade, maar zal later niet teleurgesteld worden.

En daar is die befaamde kaiserschmarrn. De chef patissier is Oostenrijker en brengt zijn versie van de bekende pannenkoeken…–euh-..moes. En wat voor één! Een zalige kaiserschmarrn soufflé met pruimencompôte en ijs van rum. Daarbij een laatste sapje met framboos, veenbes, citroen uit Sicilië en vanille. Dit vind ik –ik moet eerlijk zijn, tegen mijn verwachtingen in- het heerlijkste dessert.

De koffie-, thee- en digestiefkaart wordt aangerukt en we bestellen een koffie en groene thee (die perfect op temperatuur is, zalig!) en krijgen er een taartje bij om te delen met citrus, mango, passievrucht en huacataykruid. Het zanddeeg is heerlijk luchtig en niet te zoet, de vulling zalig.

Het laatste gerecht op ons lijstje heet ‘La Esmeralda 74%’. Ik vermoedde al dat het iets van chocolade zou zijn, maar zoals ze het zelf omschrijven, dit is werkelijk ‘go with a bang’. Het is een lat chocolade gemaakt door de Rizek familie met chocolade uit de Dominicaanse Republiek. Voor de chocolade is een speciale houder gemaakt, samen met een hamer waarmee je op de bull’s eye op de verpakking moet kloppen. Zo krijg je allemaal kleine stukjes heerlijke pure chocolade, om ter plekke nog op te eten of om mee naar huis te nemen in een zakje dat je erbij krijgt. Fantastisch toch?

Het was weer een uitzonderlijke belevenis, waar we maar liefst 5 uur van konden genieten met alle zintuigen. Geweldig veel dank aan mijn schoonmoeder voor dit uitzonderlijk cadeau en tonnen respect en bewondering voor Nick & team.

Auteur

Culinair redactrice, freelance copywriter, blogger bij avocadovandeduivel.be, enthousiaste restaurantbezoeker, receptontwikkelaar, hongerige reiziger,… Als het maar met lekker en goed eten te maken heeft!

1 Comment

  1. Heerlijke gerechtjes, Caroline. Smaakvol verteld ook. Ik zit hier al te watertanden tot ik ook weer een keer mag. Naast de Librije is dit restaurant toch echt mijn favoriet.

Schrijf Een Reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.