Ditmaal laat ik vriendin en frequent tafelgenoot Anne aan het woord. Ze is een even groot culinair genieter als ik, en ik had altijd al een vermoeden dat zij een zeer vlotte pen heeft. En kijk… ik had het zelf écht niet beter kunnen verwoorden! Go Anne!
Veranda 2.0 is een feit en dat moet gevierd worden! Zij het met enige vertraging, want al in februari verruilden Davy en Daan en co het trendy Zurenborg (waar ze in afwachting restaurant Bascule uitbaatten) voor het zwierige Antwerpen-Dam (figuurlijk en letterlijk, want de Sinksenfoor is in deze tijd van het jaar slechts enkele stappen verwijderd). Hoog tijd om ons voor wat verwennerij naar de Lange Lobroekstraat te begeven!
Het pand op zich is niet meteen een eyecatcher te noemen, maar eens de drempel over blijkt dat het interieur een indrukwekkende renovatie onderging. Veel industriële elementen zijn behouden, plafonds en muren werden ruw gelaten en tegelijk werd er gebruik gemaakt van natuurlijke materialen zoals hout en leer. De grote raampartijen en hoge plafonds zorgen voor licht en lucht. Helemaal nieuw en schoon, maar toch onmiskenbaar Veranda! Inclusief gerecupereerde stoeltjes en oh ja, wie de oude foto van de 2 meisjes zoekt, die hangt boven op “den allee”.
Een verhuizing betekende ook een uitbreiding. De zaal- en keukenbrigade werd versterkt en in het grotere pand was er zelfs plaats voor een barconcept. Daar kan je gewoon komen binnenvallen en je tegoed doen aan lekkere drankjes en heerlijke bordjes, een beetje in de stijl van het tijdelijke Bascule.
Gelukkig werd het oude restaurantconcept gewoon behouden: één menuke, 55 euro, kan aangepast worden aan allergieën en diëten. Qua drank zijn er verschillende formules mogelijk, in oude vertrouwde Veranda stijl.
Ik ben er helemaal klaar voor als ik iets te vroeg arriveer, dus wacht ik op het gezelschap in het bargedeelte. Caroline volgt gelukkig niet veel later, dus we kunnen beginnen aperitieven! Ik geef carte blanche, Caroline wil bubbels. We krijgen beiden een glas Le Petit Beaufort, een overtuigende start. De smaak is complex, maar toch fris. De kleur is donker omwille van de maceratie, het proces waarbij de schillen in contact komen met het sap. Weer wat bijgeleerd! Ondertussen is het gezelschap compleet, dus we nemen plaats aan tafel.
Vrij snel daarna volgen de hapjes, een panna cotta van bloemkool met citroencrème en geraspte corail van coquille en een shotje aardpeersoep met savora mosterd. Beiden zeer lekker, het eerste mocht gerust wat volumineuzer.
Het aperitief is nog niet op en daar volgt al het eerste glas wijn. Het tempo is meteen gezet en is naar Veranda gewoonte behoorlijk hoog. In het glas komt een ziltige witte wijn waarvan ik mij de naam niet meer herinner, die de ziltige smaak van de kokkels in het eerste gerechtje moeten ondersteunen. Naast de kort gegaarde kokkels bestaat het bordje uit gemarineerde daikon en komkommer, granny smith, toast van zuurdesem en dragon. Een heerlijk frisse combinatie! Het soepje dat het gerechtje ondersteunt, is om duimen en vingers van af te likken. Sommelier/uithangbord/sympa pee Daan is zeer enthousiast over de begeleidende wijn: Bianchetto van Lammidia, 100% Trebbiano uit Abruzzo, een wijn die mooi contrasteert met de zilte bijna rauwe kokkels.
Het is nog steeds aspergeseizoen, het thema van gang nummer twee. We krijgen 2 dikke asperges die kort door de boter zijn gehaald, een mousse van zalm, gemarineerde en gebrande ui en toefjes zure room. Vooral dat laatste is een verrassend lekkere combinatie. De asperges worden vergezeld van een glas Theodora van het wijndomein Gut Oggau in Burgenland, Oostenrijk. Deze fles is er één van 2014. Ik kan de smaak niet beter omschrijven dan de Oostenrijkers zelf: vrolijk, jeugdig, fris, maar ook bokkig en rebels, sympathiek en levenslustig in de omgang.
Het hoofdgerecht is een goed stukske vlees. Een perfect gebakken sneetje Simmental entrecote met daarbij mousseline, meiraap en kruidenboter. Rapen zijn een beetje de kneusjes onder de groenten, maar de meiraap floreert geweldig in dit gerecht!
Het tafelgezelschap drinkt hierbij een rode wijn, een Zamble uit 2014. Ikzelf word paars van rood, dus ik krijg een oranje wijn (alweer met dank aan maceratie). De naam ben ik vergeten, maar een heerlijke ontdekking.
Dan volgen de dessertjes. Een gang waar ik meestal niet meteen naar uitkijk, wegens geen zoetebek. Dit keer toch, want in het verleden slaagde Veranda er al meermaals in om mij te verrassen met een dessertje dat niet proefde als een dessertje. Een glas frisse cider wordt aan tafel geleverd en even later het eerste dessertbord. En dat zat meteen goed: venkel, een mousse van citroen en krokante yoghurt. Het tweede dessertje klinkt meer dessert-achtig: ijs van pinda, caramel, espuma van yoghurt en gekaramelliseerde gedroogde zwarte olijf. De intense smaak van de olijf, de frisheid van de yoghurt en de subtiliteit van het pindaijs maken ook dit een meer dan geslaagd niet zoetebek-dessertje!
We sluiten af met thee en een heerlijk spekwolkje met kokos en komen tot de conclusie dat dit een meer dan geslaagde eerste kennismaking met Veranda 2.0 was! Ons zien ze hier nog terug!
Om de traditie in ere te houden, hebben Caroline en ik al de 17de van de volgende maand gereserveerd in een andere culinaire Antwerpse hotspot. Stay tuned!
De 17de van de maand, zou het een nieuw culinair rubriekje kunnen zijn?
Veranda
Lange Lobroekstraat 34
2060 Antwerpen