Aaaah Paris! (insert accordion muziekske). In de ‘Hongerkes in … – reeks’ mocht de lichtstad natuurlijk ook niet ontbreken. Ik had nog een treinticket voor de Thalys ‘op overschot’, ik stuurde een berichtje naar Anniek van Tafelklap of ze meewilde. Laten we zeggen dat het 5 minuten later beklonken was 😃.

Onze missie: zoveel mogelijk Parijse bakkers en patissiers bezoeken. Met af en toe wat ruimte ook voor een hartig hongerke… Alvast een spoiler: 2 dagen is veel te weinig tijd, maar hierbij toch een verslag van onze smaakvolle ontdekkingstocht.

Praktisch: We logeerden in Hotel Paradis, op wandelafstand van Gare du Nord, lekker handig dus. Ontdekt via de ge-wel-dige reisgids die Bent Van Looy maakte ‘Mijn Parijs’. Dikke aanrader om die in huis te halen als je naar Parijs gaat. Niet enkel voor de vele vele goede tips, maar ook voor de zeer sappige omschrijvingen door Bent. Echt een prima hotel trouwens, excellente prijs-kwaliteitsverhouding en leuk nostalgisch interieur met de juiste moderne accenten.

Een klein stukje uit ‘Mijn Parijs’ van Bent Van Looy, hoe zalig is dat?

Maar voor ge incheckt in uw hotel, passeer alvast eens langs Maison Carton, een bakkerij die in het straatje recht voor Gare du Nord ligt. Op hun gevel staat verkondigd dat ze de 7e beste croissant in Parijs-award gewonnen hebben. Goed genoeg voor ons om onze tanden te zetten in ons eerste Parijse viennoisserie. Echt een prima bakker voor als de craving groot is, als je net van de trein stapt. We beleven er een echt ‘Somebody Feed Phil’ momentje, een verslagje op Instagram dat terstond door zijn enthousiaste culinaire hoogheid zelve gerepost wordt. Onze dag kan al niet meer stuk!

De (bijna) perfect croissant

We ervaren nog meer levensvreugde als we een zalig terrasje in de zon ontdekken op weg naar Canal Saint-Martin: Bistro La Petite Louise. Mooi interieur en een leuke kaart, en zowaar zeer betaalbaar voor de drankjes (in Parijs toch altijd een beetje Russische roulette). We drinken een Saint-Germaine Spritz, zalig!

Le 10ième is de buurt rond Canal Saint-Martin, vroeger een beetje een achtergestelde buurt, nu bruisend met leuke, hippe adressen. We spotten een lange rij bij Mamiche, Boulangerie du Quartier, ongetwijfeld een aanrader, maar zijn voor de lunch op zoek naar een fijn eetadres. Holybelly (met 2 vestigingen in dezelfde straat ‘5’ en ‘19’) is een echte legende, en dat merk je ook aan de wachtrij. Via een QR-code kan je ‘digitaal aanschuiven’, maar met een wachtrij van meer dan 80 ‘groepjes’ voor ons, zakt de moed in onze schoenen. Dat pikt, want we willen natuurlijk weten waarom iedereen bij Holybelly wil gaan eten (al zegt de naam alleen al genoeg natuurlijk). Morgen nog een poging.

We vinden heerlijke Koreaanse troostkost bij SAaM. Een klein zaakje met open keuken en beperkte kaart: er is keuze uit rice bowls (dup bap) of gua bao’s (gestoomde broodjes) met een extra side dish bij. We kiezen voor de laatste, en de side dishes zien er zo goed uit, dat we ze er allemaal bijbestellen (al is er eentje uitverkocht): we gaan voor gefrituurde kip, toppoki (rice cakes met chipotle, zure room en sesam) en kimchi ball. Maar echt, zo goed! Zo creatief en smaakvol. Zeker een hoogtepunt in onze trip te noemen!

We gaan ook nog binnen bij bakkerij Liberté waar Anniek smelt voor een stukje flan en ik de meest krokante en boterige financier ooit eet.

Op onze food tours, nemen wij cultuur als tussendoortje, dus ik had tickets gereserveerd bij Musée d’Orsay, een museum dat al lang op mijn niet-eetbare bucketlist prijkt. Absoluut de moeite, maar dat wist je wel al zeker?

Op weg naar ons avondmaal scoort Anniek ook nog een prachtige Saint-Honoré bij patisserie Angelina. Ik ga nu ineens misschien snel, maar tussendoor wordt er véél gewandeld. Niet enkel om al die pateekes eraf te lopen, maar ook om de stad helemaal in ons op te nemen, en nog een veel langere bucketlist aan te leggen voor een volgend bezoek.

Maar dus voor het diner had ik gereserveerd bij Terra Bar à Vins. Een fijn adres dat ik had opgepikt via de account van Bistronomie. Op het menu kleinere sharing gerechtjes in 3 categorieën: veggie, vis en vlees. De wijnkaart is uitgebreid maar met weinig info op de kaart zelf, ook beperktere keuze per glas. Aan de andere kant: eender welke fles die je hier kiest, is uitstekend! Of het kon ook een toevalstreffer zijn, maar ik vermoed van niet (helaas wel niet de details over onze fles opgeschreven). We gaan voor 6 gerechtjes, 2 van elks. Hoewel ik van het sharing concept hou, moeten de gerechten daar mijns inziens ook wel voor aangepast zijn. Dat is hier minder het geval: kleine porties, waarbij je de bordjes op tafel moet laten roteren, om alles te kunnen proeven. De smaken zitten wel heel goed, daar niet van. Maar de porties zijn vrij klein en licht, dus ik kan me nog een dessertje permitteren (een financier weer, maar die kan niet tippen aan die van Liberté) en Anniek gaat voor een kaasbordje. Fijne plek met originele gerechten (en knappe, attente obers – dat ook!), maar voor mij mochten de gerechtjes iets beter ‘deelbaar’ zijn.

Na een goede nachtrust bij Hotel Paradis maken we ons op voor een tweede dag culinaire geneugten in Parijs. Vastberaden om deze keer wél een tafeltje te bemachtigen bij Holybelly 19, staan we deze keer met het openingsuur aan de zaak. En ja hoor, geen probleem, we kunnen probleemloos een tafeltje uitkiezen. Anniek gaat voor hun beroemde savoury pancakes met spek, eitjes, ‘bourbon butter’ en ahornsiroop. Ik ga voor een nieuwe ontdekking: ‘llapingachos’, dat zijn Equadoriaanse pannenkoekjes met aardappel en kaas, met daarbij champignons, avocado, crema, salsa, eitjes en salade. Stevig maar goed ontbijtje!

De ‘galette des rois’ is in Frankrijk (en Wallonië) ook veel meer een ding dan bij ons (na 6 januari dan toch). Echt in elke bakker zie je prachtige exemplaren staan, met ook verschillende vullingen (pistache-kersen iemand?). Ook bij Holybelly serveren ze ‘m, die kans laten we niet aan ons voorbijgaan (want een hele taart kopen is – zelfs voor ons – iets teveel van het goede). We delen een stuk, die warm wordt geserveerd, een revelatie (al was het beeldje niet voor ons).

Heilig buikje rond gegeten gaan we weer op stap doorheen Parijs. Het doel is om nog verschillende bakkerijen te ontdekken, en dat is eerlijk gezegd niet moeilijk! Gebruik je zintuigen: ga af op de geur van boter en vers gebak of gebruik je ogen om de lange wachtrijen te spotten. ’t Is daar dat je moet zijn! Honger is er niet echt meer, maar we geven onze ogen rijkelijk de kost. En gelukkig kunnen we ook wat pateekes en brood meenemen naar huis. Kruisen o.a. ons pad: Sain, Urban bakery from Goncourt, Utopie, Maison Landemaine en The French Bastards. Allemaal prachtige zaken met elk zijn eigenheid, specialiteiten en lange wachtrij… En dan had ik er nog zoveel meer op het ‘te bezoeken-lijstje’ staan. De ‘bakkerij cultuur’ in Parijs is fenoménale!

Een andere missie van de dag is om te gaan eten bij Miznon, een pita concept uit Israel. Toen we in Tel Aviv waren, helaas moeten missen, wegens gesloten voor Joodse feestdag. Tot mijn grote vreugde zijn ondertussen ook verschillende vestigingen in Parijs (en Londen, New York en Melbourne). Wij gaan naar die in Le Marais. De verwachtingen liggen heel hoog, en worden eerlijk gezegd niet helemaal ingelost. Ik bestel een pita (superzacht broodje!) met geroosterde bloemkool en vind die wat eentonig en flauw van smaak, hetzelfde hoor ik van Anniek met haar pita met gegrilde kip. De geroosterde aubergine die we erbij bestellen is lekker maar ook weer wat flauw. Het zoutvatje zal leeg geweest zijn… Ik geef nog niet op, en wil zeker nog eens teruggaan, met wat meer aandacht voor extra side dishes, sausjes, etc…

Een laatste stop op onze planning is La Felicità, food markt van de legendarische Big Mamma Group. Als je – zoals ik – niet goed weet waar je je aan moet verwachten, is dit echt een geweldige verrassing: een gigantische hal, uitbundig en vrolijk bezaaid met tal van Italiaanse standjes (antipasti, cocktails, pasta, pizza, koffie en taart,…). Op zondagmiddag is het hier echt lekker druk, vooral veel jonge mensen en gezinnen. Maar wat een sfeer! Geweldige afsluiter…

En dan is het de trein terug op huiswaarts, zéér voldaan, met een extra zak vol extra pateekes en véél goesting om snel terug te gaan (want ik heb nog zó veel fijne adressen verzameld waar ik ook nog naartoe wil). Paris, je t’aime!

Auteur

Culinair redactrice, freelance copywriter, blogger bij avocadovandeduivel.be, enthousiaste restaurantbezoeker, receptontwikkelaar, hongerige reiziger,… Als het maar met lekker en goed eten te maken heeft!

Schrijf Een Reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.