Bernard Magrez lunch bij ’t Zilte

Het was een unieke gebeurtenis: een uitnodiging krijgen om de enkele appellaties van BW (bekende wijnverbouwer) Bernard Magrez te mogen komen proeven en degusteren bij een lunch, enkele weken geleden. Zoals gezegd, is de man zowat een beroemdheid in Frankrijk, maar hier is hij nog relatief onbekend.

Geen betere manier om wat bekendheid te sprokkelen dan door pers en wijnhandelend Vlaanderen uit te nodigen in het magistrale MAS in ‘t Zilte. Die “onbekendheid” van Mr. Magrez is trouwens echt relatief, want de wijnhandelaars en -kenners onder de genodigden bleken vrij vertrouwd met zijn oeuvre. Om 11u werden zowat 15 wijnen ontkurkt en gretig geproefd. Ik mag dan wel een wijnwijfje zijn, dàt is me toch ook wat te veel van het goede, en was ik genoodzaakt -een first– in het bakje te spuwen.

De man is eigenaar van 18 wijngaarden in de Bordeaux, 8 in de Languedoc-Roussillon en de Provence en 10 in acht andere landen (waaronder Marokko!) en daarbovenop 4 Grands Crus Classés in de 4 meest prestigieuze Bordeaux-appellaties:

• Chateau Pape Clément (Grand Cru Classé in de Graves)
• Chateau Fombrauge (Grand Cru Classé in de Saint-Emilion)
• Chateau La Tour Carnet (GCC in de Médoc)
• Clos Haut-Peyraguey (Premier Grand Cru Classé in de Sauternes)

Maar die pareltjes werden bewaard voor dat andere hoogevenement van de dag: de lunch in ‘t Zilte, dat uitzonderlijk zijn deuren opendeed op een maandag voor Magrez.

Bij een uitzonderlijke rosé wijn (Magnum Château les Muraires – Côtes de Provence 2012) werden 4 spectaculaire hapjes geserveerd:

• Ansjovis – broccoli – yoghurt
• Gelei van gamba en rode biet, mousse van zeeëgel (eerste keer!) en kroepoek
• Gekonfijte zalm – peterseliewortel – crème van peterseliewortel
• Inktvis met venkel en palmhart

Dit is echt van het hoogste niveau, op en top genieten! En dan moeten de eigenlijke gerechtjes nog komen, die voor de gelegenheid gecreëerd zijn op maat van de wijnen.

Bij de Château Fombrauge Blanc (Bordeaux 2010) komt Gamberoni – wortel – kalamansi – royale – misoflan.

Zilte, zurige zaligheid (eat that Suske & Wiske!). Heel moeilijk om te omschrijven zonder te vervallen in nietszeggende superlatieven… Toppertje dus!

Bij de Château Pape Clément Blanc (Graves 2008) hoort kabeljauw – venusbol – zuring – spelt – kraailook. Een gerecht met een Noordelijke inslag, minder mijn ding, maar ik zou niet durven klagen, nog steeds topklasse en een streling voor het oog:

Die Château Pape Clément wordt trouwens gefluisterd ongeveer 125€ de fles te kosten. Slik! En nog een slok ;-).

Genieten van het goede leven, dat doet men aan een gezapig tempo, en helaas kondigt mijn agenda-wekker een abrupt einde van deze zalige verwennerij aan, en moet ik bij een voortreffelijk gerecht en wijn met spijt in het hart afscheid nemen van ‘t tafelgezelschap en ‘t Zilte!

De Château Fombrauge Rouge (Saint-Emilion Grand Cru 2006) wordt gepaired met de krokantste en tegelijk meeste zachte kalfszwezerik ter wereld, met daarbij aardpeer – pancetta – puntarella en amontillado. Je zou het eindigen in schoonheid kunnen noemen! (ware het niet dat er ook nog ‘Mieral eend’ en een dessert met peer op het menu stond, ach ja…)