Om van de ene attractie naar de andere te geraken in Bangkok, is vaak al een waar avontuur an sich. Er zijn een heleboel mogelijkheden, waarbij skytrain en metro veruit de snelste manier zijn, maar het net dekt bijlange de grote stad niet. En dan ben je overgeleverd aan de vele taxi’s, tuktuks of motorbike taxi’s. Ze hebben elk zo hun voordelen, maar vooral ook nadelen!
Een taxi nemen in Bangkok is spotgoedkoop. Met twee ben je meestal goedkoper af om een taxi te nemen ipv de skytrain. Maar je moet er wel voor zorgen dat je taxichauffeur zijn meter wil gebruiken. Hoewel het wettelijk verplicht is, wil toch ongeveer 60% van de chauffeurs zijn meter niet gebruiken, vooral ’s avonds niet, en durven ze het drievoud van de eigenlijke prijs vragen. Het straffe is ook dat bitter weinig taxichauffeurs hun weg kennen in Bangkok. Het zijn vaak plattelandsjongens die een centje komen bijverdienen met gehuurde taxi’s. Oudere taxichauffeurs met oudere wagens kennen meestal beter hun weg. Daarbij komt vaak ook nog eens dat vele taxichauffeurs je vaak gewoonweg niet wíllen meenemen. Omdat ze de weg niet kennen, omdat ze je niet verstaan, of omdat ze het te ver vinden, en geen zin hebben om in de file te gaan staan. Want dat is wel degelijk een serieuze issue in Bangkok: files verschijnen en verdwijnen van de ene minuut op de andere, en zo kan je plots 30 minuten stilstaan, muurvast in de file.
Tijdens de spits is het slimmer om een tuktuk te nemen: die mannen kennen hun binnnenwegen, en kunnen met hun smalle wagentje vaak tussen twee rijvakken in rijden. Maar er is ook een grote maar bij, want tuktukchauffeurs zijn er zeer berucht voor je in’t zak te willen zetten. Sowieso zal een tuktuk nemen duurder zijn dan de taxi, dus het is altijd stevig onderhandelen. Er zijn ook tuktukchauffeurs die je aanbieden om een hele dag met je rond te rijden voor belachelijke bedragen als een halve euro. Bereid je dan maar voor op een hele dag tourist shops, tailors en seafood restaurants te bezoeken. Van elke shop waar je tuktukchauffeur stopt, krijgt hij dan een bonnetje om gratis te gaan tanken.
Ook belandden we één keer elks achterop een motorbike taxi (die mannen zijn te herkennen aan hun groene of oranje hestje). We waren in de afgelegen ambassadebuurt, en geen enkele taxi-of tuktukchauffeur wilde ons terug het centrum in nemen. De motorbike taxi dan maar! Een pak duurder, maar echt een te zotte rit (sommigen zouden ‘bloedstollende’ rit durven zeggen) door de avondspits. Stevig vasthouden aan je chauffeur, en we kwamen zowaar nog de koning en zijn kolonne tegen in het verkeer. Dan werd alles stilgelegd, en bleef iedereen braaf wachten. Filip en Mathilde zouden het in België niet durven proberen!
