Onze eerste week in Sauze D’Oulx, Italië

Ciao!!!

Een klein weekje vertoef ik ondertussen in Italië, en ik vind het hier so far zalig! Voor heel veel verschillende redenen. Maar het is dan ook een speciale tijd. Wat vrije tijd, prachtig weer en uitzicht, koffietjes sippen aan de toog in de lokale barretjes, skipistes voor onszelf. La dolce vita! Ik ben me er zeer bewust van dat het maar zeer tijdelijk is, voor al de drukte begint, maar ik ben er dus met volle teugen van aan’t genieten. Zaterdag komt onze eerste groep aan: 15 Britten die onze volle aandacht zullen eisen, maar ook dan willen we er uiteraard het beste van maken. Voor hen maar ook voor ons.

Ik zal misschien eerst eens vertellen over Sauze D’Oulx (of Sauze, uitgesproken ‘saauwze’, zoals ze het hier noemen). Het bestaat eigenlijk uit drie delen: het dal, het stadje Oulx. Mooi stadje, maar wat doods, hier gaan we enkel moeten zijn voor boodschappen, de wasserette. Alhoewel, we zijn er deze week ook wel eens beland, en dan zijn we pizza gaan eten in een klein restaurantje. En ja hoor, hier zaten de locals! Enkele opmerkingen in de zijlijn daarover: 1. Zowat de droom van elke toerist: het restaurantje vinden waar de locals ook eten. Maar 2. Er zijn hier nog geen toeristen, want het seizoen is nog niet begonnen. En 3. uiteraard willen we geen toeristen zijn, maar de locals echt leren kennen, want trouwens soms wel redelijk goed lukt, maar meer daarover straks!

Pizza met pikante worstjes en buffelmozzarella

Als je dan 5 km naar boven rijdt, kom je in ons dorpje terecht: Jouvenceaux. Piepklein, smalle, steile straatjes (uiteraard tweerichtingsverkeer), fonteintjes, authentieke huisjes, een superschattig oud kerkje. Onze chalet ligt pal in het midden. Vanuit Jouvenceaux vertrekt er een skilift naar het gebied. 150 meter stappen voor ons! Helaas is het leven wat uitgestorven in het dorpje, vroeger waren er hier een heleboel restaurantjes en bars…

Voor het echte ‘bergleven’ moet je naar Sauze D’Oulx, een steile 1 km hogerop. Te doen te voet, maar ook bereikbaar met de auto of met de gratis shuttlebus die hier rondrijdt. Sauze is echt een heel gezellig dorpje, waar ik echt al mijn hartje aan verloren ben. Het voelt allemaal heel authentiek aan, en er valt ook heel wat te beleven. Een hele leuke mix aan gezellige bars, restaurants, mooie (!) souveniershops, een enoteka, winkeltjes en zelfs een knappe designwinkel. Hier vertrekken ook enkele skiliften.

De Italianen zijn heel hartelijk. Met stip op 1: Elena, onze gastvrouw zeg maar. Zij is de eigenares van chalet La Petitta. Ze heeft hier zelf 7 jaar lang een B&B gerund, maar heeft nu toch gekozen om een full-time job aan te nemen, en haar chalet te verhuren. Geen gemakkelijke keuze voor haar, maar waarschijnlijk wel nodig, als je enkel kan rekenen op een winterseizoen. Ze heeft haar kindje de chalet dus een beetje moeten afstaan aan ons. Ze komt ons elke avond een bezoekje brengen, en we zijn ook al samen naar de winkels gereden, zodat ze ons kon tonen wat de goede producten zijn hier. Fantastisch! Ik hoop dat we waardige opvolgers voor haar zullen zijn.

Een fotootje van Elena volgt zeker nog, beloofd!

Verder proberen we ons uit de slag te trekken met de paar woorden Italiaans die we kennen (ooit al eens lakens, handdoeken en kussenslopen besteld over de telefoon in’t Italiaans?), en de meeste Italianen spreken gelukkig ook wel een mondje Frans of Engels. Als ze maar kunnen praten zeg maar. Spraakwatervallen! Maar allemaal erg joviaal en goedwillig. Echt heel fijn. Gisterenmiddag, toen we onze skipas gingen ophalen (een bureaucratische queeste van 1,5 uur), geraakten we aan de praat met Ivo. Hij heeft een chalet op de skipiste, en nodigde ons terstond uit om langs te komen en zijn eten te komen proeven. Uiteraard hebben we dat ook gedaan, en zijn met open armen ontvangen. Betalen moesten we niet, maar uiteraard wel reclame maken voor zijn chalet aan onze klanten. Het eten was overheerlijk, dus geen probleem, Ivo!

Tovert ook steeds een glimlach op mijn gezicht: de vele kleine, oude autootjes die je hier gezwind de berg ziet oprijden. Fiat 500’jes of Panda’s, ongetwijfeld minstens 20 jaar oud, tuffen hier vrolijk naar boven. Of nog grappiger: een gezette knar op een oude Vespa, met zijn ski’s in zijn armen, klaar voor een dagje sneeuwpret. Charming! En wat een verademing na al die jaren in kunstmatige ski-oorden in Frankrijk.

Over het ski-oord gesproken, dat hebben we sinds zondag kunnen uittesten. Via Lattea (De Melkweg) bestaat uit een 6-tal dorpjes, waarvan Sauze D’Oulx het meest linkse is. Zondag was het behoorlijk druk met de vele Italiaanse dagjestoeristen. Ik heb een beetje een valse start genomen: de pistes (héél veel rood hier) lagen er in de namiddag (wanneer we vertrokken) al helemaal niet goed meer bij: veel opgehoopte sneeuw, druk, ijsplekken, weinig sneeuw in het dal,… Ik kwam dan ook nog eens tot de constatatie dat de bindingen van mijn snowboard helemaal verkeerd stonden. Behoorlijk lastig dus! Gisteren deden we een nieuwe poging, die al heel wat geruststellender was: pistes mooi vlak, rood zeer haalbaar, lekker weertje en natuurlijk heerlijk rustig. Op een volgende verkenning gaan we zeker ook nog eens de bergen over, naar de andere dorpjes. En er mag ook nog een ferm pakje sneeuw bijkomen, maar daar maak ik me geen zorgen over. Alhoewel: tot zaterdag alvast voorspellen ze alleen maar prachtig weer. Ook fijn, die staalblauwe hemels en dat winters zonnetje op je snoet.

Onze chalet vinden we ook super. Hij bestaat uit twee delen: De cave, met de receptie, bar/restaurant, keuken, toilet en onze slaapkamer. Als je dan terug naar buiten gaat, en naar boven loopt, kom je in de gastenkamers terecht. In de cave zijn er prachtige 12de eeuwse gewelven, en is het heel gezellig ingericht, met veel authentieke elementen. O.a. Een houten werkbank van de overgrootvader van Elena, die nu als serveertafel dient. Of een grote houten lepel, waarmee Elena’s vader polenta maakte in Veneto. Over de keuken mag ik trouwens ook echt niet klagen. Professioneel ingericht, goed geëquipeerd, alleen wel wat klein…

We zijn trouwens al volop aan het oefenen voor onze menu’s. Ik heb een weekmenu opgesteld, en nu zijn we elk gerecht apart aan het uittesten. Frederic, die tenslotte nog niet veel ervaring heeft in de keuken, doet dat trouwens heel goed. Hij oefent vlijtig met zijn nieuwe vlijmscherpe messen, en leert snel bij. Dat komt helemaal goed! Hierbij enkele gerechten die we al uitgeprobeerd hebben, en op onze menu gaan zetten. Recepten volgen!

We zijn al gaan scouten in de lokale supermarkten. Voor een grote supermarkt, die ook een beetje betaalbare prijzen heeft, moeten we toch al 30 km rijden, naar Susa. We gaan een deel van onze producten laten leveren (brood, vlees, groenten, kazen en charcuterie, wijn), maar zullen toch wekelijks ook een trip naar Susa moeten maken voor de boodschappen te doen. Inkopen doen voor een week, voor gemiddeld 20 personen, dat wordt niet niks! We hebben dus ook al enkele lokale producten kunnen testen, en die zijn, het zal je niet verbazen, overheerlijk! Kazen (burrata!!!), prosciutto di parma, mozzarella di buffalo, worstjes,… Fan-tas-tisch! Il sogno di ogni cuoco*!

Vandaag reden we naar Turijn. Onder andere om nog wat inkopen te doen bij Ikea, maar ook om de stad van de smaak te ontdekken. Maar meer daarover later! En vooral ook over de herontdekking van Grom, hét beste ijsjessalon ter wereld!

En nu zal het zogenaamde dolce far niente zowat gedaan zijn, en kunnen we ons echt gaan voorbereiden op onze eerste gasten! Ook ongelofelijk veel zin in. Laat maar komen, wij zijn er zo goed als klaar voor.

Ciao amici! Het is hier goed!

*De droom van elke kok!