117 by Wout Bru

Deze keer was een vriendin van mij er snel bij, en wisten we een tafeltje te reserveren in het ondertussen volledig volgeboekte (hoewel, er is nog hoop, zie onderaan) ‘117 by Wout Bru’, die voor 117 dagen ‘up-popt’ in Antwerpen. Het spaart je een 15 uur durende rit uit naar zijn andere restaurant ‘Maison Bru’ in de Provence.

Na een eerdere positieve ervaring bij ‘Vrienden van de Smaak’, moest dit dus ook geprobeerd worden!

Het pop-up restaurant is gevestigd in de Graaf van Egmontstraat, en wat meteen opvalt is dat het restaurant er helemaal niet tijdelijk uitziet: knap hoog pand, bar, groot en al heel druk. Blijkbaar was er vroeger restaurant Glenn’s gevestigd, maar daar ben ik nooit geraakt. Wat ook opvalt is dat de bewoners van ‘t “trendy Zuid” (huivert) hun weg ook al gevonden hebben naar 117, maar dat terzijde…

Ik ben een tikkeltje te laat, en mijn gezelschap heeft nog even aperitief afgeslagen tot mijn komst. Gevolg: we zitten ruim 20 minuten te wachten voor iemand van het bedienend personeel ons iets kan komen brengen. Het is ook even wachten op de menukaarten, want blijkbaar zijn er niet genoeg.

Met een coupe’ke champagne in de hand kunnen we ons dan toch eindelijk buigen over de uitgebreide menukaart. Er staan een heleboel kleine gerechtjes op, en ons wordt aangeraden om er een 4-tal te kiezen. Gelukkig hebben we ruim tijd, want het is echt niet eenvoudig te kiezen. En dan moet er ook nog in het gezelschap van drie overlegd worden wie wat kiest, want uiteraard willen we ook zo veel mogelijk van mekaars bordje kunnen proeven!

Een primeur voor mij: ik besluit geen wijn te drinken, maar het deze keer bij spuitwater te houden. En daar had ik achteraf geen spijt van: je voelt je nadien toch iets lichter, je proeft het eten (vooral naar het einde toe) beter en het is budgetvriendelijker, wat wel mag met al mijn culinaire escapades!

Het is wederom behoorlijk lang wachten (met enkel broodjes ter beschikking), maar de gerechtjes maken dat allemaal meer dan goed! Het eten is echt voortreffelijk, mooi gepresenteerd en aangenaam van portie.

Passeren de revue (excuses voor de fotokwaliteit, het was er erg donker):

Koude voorgerechten:

Pata Negra fijn gesneden, bruschetta van gemarineerde tomaatjes (€18). Gepresenteerd op een typisch roze-wit geruit beenhouwerspapiertje. Voortreffelijk vlezeke, zoals de ober ook aankondigde.

Mozzarella Burrata, gemarineerde tomaatjes en pesto (€17). Boterzachte mozzarella, heerlijk!

Nobashi “Oriental” (€16). Heerlijk Oosters! De winnaar van deze ronde!

Koud-warme voorgerechten:

Krokant gebakken kalfszwezeriken, slaatje van princessenboontjes, parmesaan en Ibericoham, truffelvinaigrette (€18): Inderdaad erg krokant, truffel iets te overheersend.

Tartare van tonijn met gebakken ganzenlever, bouillon van yuzu, bonito (€17). Hemels! Dit is echt één van de lekkerste gerechtjes die ik ooit heb gegeten. In dit geval jammer dat het zo klein was.

Warme voorgerechten:

Witloof met hesp “117” (€14). Ik was geïntrigeerd, dus dit moest ik proberen! Mini-stronkjes witloof, een vleugje blauwe kaas. Een verfijndere versie van onze klassieker. Lekker, maar geen hoogvlieger.

Spaghetti Carbonara “117” (€14). Zelfde concept als witloof. Verfijnd, schattig met het kwarteleitje erbovenop, maar niet erg bijzonder.

Lasagne van kreeft, thijmsausje en gekonfijte tomaat (€22). Hier kan je natuurlijk niet veel mis mee doen, ontzettend lekker!

Hoofdgerechten (opgediend met “Chez Bru” puree met olijfolie en hoeveboter):

Melkvarkentje krokant gebakken en geparfumeerd met rozemarijn, portosaus (€19). Héérlijk krokant vleesje, zo zalig! En ook die puree die erbij komt is als een hemels wolkje. Smelt!

Zeebaars met crumble van kappertjes en olijfjes, zoetzure tomaten en olijfolie (€19). Lekker visje, niet het beste gerechtje, maar desalniettemin nog steeds heel lekker. Tomaat iets te zuur.

Entrecôte “Black Aberdeen”, ketchupboter (€21). Blue gebakken, héél succelent vlees. Erbij 3 friet-blokjes geserveerd. Het vlees is echt in de ketchupboter zelf gebakken, speciaal. Voor de rest niet veel op het bord.

Ondertussen is het 23u en hebben we echt meer dan genoeg gegeten. Geen plaats meer dus voor een dessertje. Wout Bru is ondertussen ook gesignaleerd, en doet zijn ronde van alle tafeltjes, om te eindigen bij dat van ons. Uiteraard laten we horen dat het ons zeer gesmaakt heeft, en weet Bru ons te vertellen dat er voor de lunch nog enkele tafeltjes beschikbaar zijn. Dus wie wil, loopt best de dag zelfs eens langs daar.

We sluiten af met thee en koffie (en happy pills van Dominiek Persoone), de thee is trouwens niet echt om over naar huis te schrijven. De rekening draait uit in ons voordeel, dus fooien we ruim, en verlaten het ondertussen bijna lege pand met een lekker vol maar tevreden gevoel. Je moet het meegemaakt hebben!