Wow, wat een eer dat ‘World’s 50 Best Restaurants’ neerstreek in Antwerpen. Ikzelf vind dat Antwerpen echt een wereldreputatie heeft op culinair vlak, maar blij te zien dat er meer mensen zijn die daar ook zo over denken :-).
Het was dan nog eens een dubbele eer dat ik op een aantal evenementen aanwezig kon zijn. Een verslag van mijn ervaringen is dan ook wel op zijn plaats.
Food meets Talent by S. Pelligrino – 4 oktober Zuiderpershuis
Het is een helse periode geweest voor de gastronomie – dat moet ik u niet vertellen. Maar de sector herrijst als een feniks uit zijn assen met (jong) talent en ‘game changers’ die de boel helemaal anders bekijken, opengooien en uitdagen. Mensen die de toekomst van de restaurantwereld zullen bepalen.
Aan het woord verschillende sprekers die de culinaire wereld (her)definiëren.
De matinee wordt op gang getrokken door een inspirerende film met de titel ‘If I knew then what I know now…’. ‘Wear-sunscreen-gewijs’ krijgen we een heleboel wijsheden ingelepeld die elke kok – en bij uitbreiding mens- kunnen dienen, aangeleverd door enkele topchefs: Clare Smyth van Core (UK), Ana Ros van Hisa Franco (Slovenië) en Micha Tsumura van Maido (Peru). Enkele de quotes die bij mij bleven hangen (al klinken ze nu wel melig, maar het klopte wel):
- “Follow your heart”
- “You don’t need to rush”
- “Respect tradition”
- “Trust your own talents”
- “Find inspiration in the most simple things in life”
Zet daar een een goede beat onder, en je hebt een nieuwe hit!
Adelaide Lala Tan is een jonge designer uit Hong Kong die de voedingssector als haar canvas gekozen heeft. Ze maakte een confronterend project ‘0.9 Grams of Brass’. Adelaide woont en werkt in Rotterdam, maar ze is afkomstig uit Hong Kong. Daar is het doodnormaal om soep te eten met rundvlees en ingewanden. Die ingewanden worden bij ons niet zo gegeten, en ze stelde zich de vraag wat er gebeurt met al het vlees vanaf dat het uit het slachthuis komt. Ze ging zelf naar het slachthuis, een confronterende gebeurtenis om een koe geslacht te zien worden. Geef toe, het is iets dat we zelf ook zo veel mogelijk proberen te negeren: het feit dat het vlees op ons bord ooit een levend dier was. Adelaide ging die confrontatie dus wel aan, en dat was niet gemakkelijk. Een tijdlang besloot ze geen vlees meer te eten. Tot ze 2 maanden in een dorpje in Indonesië ging wonen. Daar leven ze samen met de dieren, en slachten ze een koe en voeden er het hele dorp mee. Dat is een heel ander gegeven dan de industriële manier wij er hier mee omgaan… Met haar project 0.9 grams of Brass confronteert ze ons daar mee, om er een open dialoog over aan te gaan. Zeker eens checken, het is echt knap! En stof tot nadenken…
Kurt Evans is een chef uit Philadelphia. Hij kon zelf niet aanwezig zijn op de lezing, maar er was wel een film over zijn project. Hij zet voedselprojecten op voor (ex)-gedetineerden en wil daarmee de ongelijkheid van de zwarte bevolking aankaarten. Je kan de film ook bekijken op de website van 50 Best, waar hij gelauwerd wordt als ‘champion of change’
Mark Moriarity is een Ierse chef die de eerste editie won van S.Pelligrino Young Chef award in 2015. Hij vertelt over zijn ‘reis’ sinds die verkiezing en lijst een aantal nuttige tips op voor wie het wil maken in de culinaire wereld. Binnenkort zal hij ook zijn eigen restaurant openen.
En dan is het grote moment aangebroken dat Heston Blumenthal het podium komt opgestormd. Het is één brok energie. Hij vertelt dat hij ADHD heeft, en altijd het gevoel had dat hij ‘dom’ was. Zijn drijfveer was om het tegendeel te bewijzen. Ondertussen heeft hij zowat elke culinaire prijs gewonnen die er maar te winnen valt. Hij staat zelfs in de top 150 van meest spraakmakende wetenschappers. Wat doet dat met een mens? Waar haal je je inspiratie dan vandaan? Dat in combinatie met een verplichte lockdown gaf hem wel even de tijd om na te denken. Het is een Ted Talk van Sir Ken Robinson die voor hem de echte eye opener was. Hij vertelt dat het niet talent is, dat ons zover brengt, maar onze eigen verbeeldingskracht (en hoe we die bij kinderen in de kiem smoren). En het is die verbeeldingskracht die we moeten blijven voeden en gebruiken. Emotie is daarbij een hele sterke drijfveer. Het zijn allemaal zaken die hij gebruikt in zijn nieuwe project ‘Quantum Gastronomy’. Ik denk dat we daar nog veel van gaan horen…
Na de lezingen krijgen we ook enkele hapjes van Italiaanse chef Paola Griffa en de Française Manon Schenk, die een restaurant in België heeft: La Table du Manon. Een fijne afsluiter van een inspirerende matinee!
50 Best Restaurants – de award show 5 oktober Koningin Elisabethzaal
Hét moment waar natuurlijk iedereen naar uitkeek, is de award uitreiking van de 50 Best Restaurants. Vorige week werd de lijst van 100 tot 51 al bekend gemaakt, waarbij Willem Hiele op plaats 77 staat en Nick Bril van The Jane op plaats 66. En tijdens de awardshow was het dan de countdown van de laatste 50.
Het is denk ik de eerste keer dat ik echt over een ‘red carpet’ loop, en met dank aan S.Pelligrino heb ik ook nog eens een hele mooie plaats in de zaal. Het team van Noma zit zelfs de rij voor ons!
Het was een leuke, dynamische show, waarbij de lijst in blokjes van 10 afgelopen wordt, afgewisseld door speciale awards van sponsors. Ik ben er verbaasd over hoeveel chefs effectief aanwezig zijn, van over heel de wereld. Alle winnende chefs hebben ook een rode sjaal aan. De zaal gonst echt van het talent en de creativiteit! Opvallend is bij de voorstelling van elk restaurant dat duurzaamheid, seizoensgebonden koken en de rust die de chefs uitstralen de rode draad is. De tijd dat chefs brulboeien waren en voornamelijk exclusieve luxeproducten serveren is lang voorbij…
Toegegeven, eigenlijk ken ik echt niet veel restaurants en chefs op internationaal niveau, maar dit is nu wel de ultieme culinaire bucketlist. Blij dat we terug kunnen reizen (en blijven dromen) om er toch enkele af te vinken.
Mooi moment is ook wanneer aangekondigd wordt dat Hof van Cleve op een mooie 36ste plaats prijkt en natuurlijk het moment van bekendmaking van nummer 1: Noma van René Redzepi staat opnieuw op de eerste plaats. De ontlading daar is enorm en dat maken we dus vanop de eerste rij mee, zo zalig! René Redzepi staat zelf al in de lijst van ‘The Best of the Best’, maar omdat Noma nu op een nieuwe locatie is, is het restaurant dus toch opnieuw verkozen als het beste restaurant ter wereld.
Na de awardshow is er nog een receptie. Veel mooie drankkeuzes, ik proef een glaasje Nyetimber, een Brits schuimwijnmerk (voortreffelijk!) en een Gin Mare tonic, gepaird met 36 maanden oude Parmezaan. Ik word in de lijn even voorgestoken door een uitgelaten Massimo Bottura, can you blame him? Wat een heerlijke mens :-).
Na de receptie ga ik ook nog een hapje eten bij een Antwerpse favoriet Cuichine. Ze vertellen me daar dat The Chairman in Hong Kong – dat op plaats 10 staat – inderdaad een geweldig restaurant is, en nog eens heel betaalbaar ook!
En dan is er ook nog de afterparty in Café Local. Man man man, wat was het leuk om nog eens te feesten. Tot in de vroege uurtjes 😏.
Met dank aan S.Pellegrino, Oona en Visit Flanders voor de uitnodigingen. Dit komt sowieso in mijn top 50 culinaire ervaringen!
