Altijd moeilijk om een verjaardagscadeautje te vinden voor de papa (voor elke man eigenlijk – ik kom hier later op terug met een leuke Vaderdagtip!), en ik herinnerde me een heel leuk etentje met hem bij Kommilfoo. Dus oplossing gemakkelijk gevonden: ik zou hem opnieuw meenemen voor een gezellig etentje, een tête-à-tête met de papa! Ik koos voor Pazzo, ik was er zelf nog niet geweest, en ze staan gekend voor hun fijne wijnselectie. Ideaal dus! Een verslagje vanuit zijn standpunt.
Je bent gewaarschuwd voor woordspelingen bij deze (appel – boom he)
“Caroline had mij voor mijn verjaardag uitgenodigd voor een lunch bij restaurant Pazzo aan de Leeuwenrui in Antwerpen. Een vader – dochter uitje. Voor mij vlot bereikbaar met tram 7 tot aan de eindhalte en dan nog 5′ stappen via de Brouwersvliet. Deze buurt, dicht bij het Eilandje, wordt ook gerenoveerd en het restaurant ligt blijkbaar juist naast een grote bouwwerf! Ik was nog wat te vroeg en binnen was er nog niet veel leven te bespeuren. Ik besloot dan maar om nog wat van het goede weer te profiteren met een korte wandeling naar het MAS. De gezellige drukte daar van wandelende en fietsende mensen, de vele terrasjes en de aanblik van de plezierbootjes in het Bonapartedok gaven mij direct een vakantiegevoel. Heerlijk! Op een bord las ik dat het 5-jarig bestaan van het MAS binnenkort gevierd wordt!
De tijd gaat inderdaad snel en ik moest mij al haasten naar Pazzo. Ik zag dat Caroline binnen al op mij zat te wachten. De ingang is een beetje verstopt achteraan een lange open gang. Daar is ook een trap naar de wijnbar op het 1ste verdiep. Je komt binnen vlak aan de open keuken, dat voelde een beetje raar maar al gauw werd ik door een vriendelijke kelner tot bij Caroline’s tafeltje begeleid.
Het was er nog heel rustig, enkel naast ons zat er nog een koppel. De inrichting is sober en modern, contrasterend met het authentieke houten plafond met ruwe balken. Het viel mij op dat er een aantal grote barsten lopen over de donkere vloertegels, misschien door de bouwwoede ernaast? Wij hadden er in ieder geval geen last van en waren klaar om ons te laten verwennen.
In de helverlichte keuken achteraan zagen en hoorden we ladychef Ingrid Neven haar instructies geven aan het keukenpersoneel. Op onze tafel stonden al een paar potjes met tapenade van zwarte olijven en tomaten, een homp lekker vers brood en grissini. We gingen voor het aperitief van het huis: een Portugese rosé schuimwijn, zonder meer lekker, met dat amuseke.
Ondertussen maakten we onze keuze. Bij de gerechten à la carte staan er een aantal apart vermeld met truffel. De voorgerechten met truffel zijn zowat 10 euro duurder, maar je hebt daarvoor niet alle dagen kans he. Ik koos voor de carpaccio van ossenhaas met verse truffel en Caroline de salade van burrata, rucolasla, aceto balsamico en verse truffel. Daar we allebei vis zouden eten als hoofdgerecht, bestelden we een fles Chablis Premier Cru Fourchaume 2014 van de wijnkaart.
Bij het opdienen van ons voorgerecht nam de kelner zo’n zwart bolletje uit een glazen bokaal en schaafde het ter plaatse aan tafel over onze schotel: de truffelschilfers dwarrelden als bladgoud op ons bord en ook een beetje ernaast en op onze schoot! Een beetje zonde toch.
De carpaccio was heel mooi versneden en had een dieprode kleur, goed gemarineerd en begeleid met de juiste hoeveelheid rucola en parmezaanschilfers. Men kan zich afvragen of daarbij nog iets nodig is maar het smaakte toch vootruffelijk! (Ik had je gewaarschuwd ;-))
Ook Caroline was zeer tevreden over haar schotel. Burrata kende ik eigenlijk nog niet, onze foodie natuurlijk wel en ze zei dat het een verse kaas is, gemaakt van mozzarella en room, haar lievelingskaas. Naast buffelmozzarella, feta, shropshire blue, geitenkaas van de Polle, Comté…
Ondertussen waren er twee tafeltjes bezet, toch nog altijd weinig voor zo’n restaurant maar misschien is dat op een maandagmiddag normaal. Het was precies ook schafttijd voor de bouwvakkers van ernaast: ze hadden waarschijnlijk al hun ‘bokes’ op en stonden, met de helm op, nog wat te praten vlak voor ons raam. Ik vond het een beetje gênant dat we daar vlak voor hun neus zaten te genieten van een koninklijk maal op een werkdag. Maar ja, als je hard gewerkt smaakt een boterham met beleg en een thermos koffie even goed en het was trouwens voor mijn verjaardag, laat de volgende schotel maar komen!
Als hoofdgerecht had ik gekozen voor de suggestie gegrilde doradefilet met risotto met venuschelpen. Caroline nam de gegrilde slibtongen met een risotto met daslook en gegrilde asperges.
Alles was perfect gegaard en heel lekker. De beste risotto die ik ooit gegeten heb (*op restaurant) zei Caroline en dat wil wat zeggen! Ze vond het alleen wat spijtig dat ze geen visbestek had gekregen om haar slibtongetjes te fileren.
Heel fijn eten dus en zoals Caroline opmerkte: goeie porties van eerlijk voedsel en geen eindeloze opvolging van kleine smaakbommetjes zoals in sommige sterrenrestaurants.
Als afsluiter kozen we voor een bord ijs: mango-passievruchtensorbet, sorbet van rode vruchten en bananenijs. Heerlijk!
Pazzo
Oudeleeuwenrui 12
Antwerpen