Je kent mij he. Als ik de vraag krijg of ik een gastronomisch restaurant en hotel in het schattigste stadje van België wil gaan ontdekken, dan zeg ik niet nee. Integendeel, dan maak ik een verwachtingsvol sprongetje in de lucht, en prijs ik mezelf heel gelukkig, hoe zou je zelf zijn?
Het kindje lieten we achter in de armen van de kundige grootouders en op een mooie nazomerse vrijdagavond reden we richting d’Ardennen. De files in Brussel vielen al bij al goed mee, en om 19u30, nog een deftig uur, kon ons kort weekendje weg beginnen.
Gastvrouw Angélique ontvangt ons met open armen en tekent ons een handig plannetje waar we onze auto gratis kunnen parkeren. Het is even helemaal omrijden (dat valt mee in het piepkleine stadje) naar de parkeergarage waar het hotel enkele parkeerplaatsen gereserveerd heeft staan, maar maar een minuutje wandelen om terug in het hotel te geraken. We installeren ons heel snel in onze puike hotelkamer, die na korte inspectie alvast goedgekeurd is, maar verheugen ons vooral op het heerlijke diner dat ons te wachten staat.
De eetzaal van Le Clos des Récollets is opgedeeld in 2 delen, wat zorgt voor een intieme en gezellige atmosfeer. Het doet ons wat denken aan de gezelligheid van skichalets in de Alpen. We zoeken ons het tafeltje uit met het meeste licht, maar foto’s nemen is toch niet evident. Er zijn drie keuzemenu’s, gaande van 35 euro voor 3 gangen tot 75 euro voor 5 gangen. Daarnaast kan je ook enkele gerechten à la carte eten. Wij kiezen de gulden middenweg, het viergangenmenu ‘Gourmand’, 62 euro plus 25 euro voor aangepaste wijnen erbij. Alle gerechten zijn trouwens ook netjes in het Nederlands beschreven op de menukaart, fijn!
Mijn lief kiest voor een witte wijn als aperitief, ik voor een gin tonic, Hendrick’s. Die wordt in een schone coupe geserveerd, de ober verontschuldigt zich dat er geen komkommer is, maar dat vind ik helemaal niet erg, met jeneverbesjes, citroenschilletjes en frisse cress als garnituur. De hapjes zijn bijna een gerechtje op zich, mooi gepresenteerd samen op een bordje: een smakelijk vissoepje, mousse van langoustine met pesto en een zalig lauw choux-ke gevuld met parmezaan, lekker!
Chef Frédéric komt zich ondertussen even aan ons voorstellen. Hij nam in 2000 het hotel en restaurant samen met zijn vrouw over. Jaren voordien liep hij hier stage, maar ging later aan de slag bij Yves Mattagne in SeaGrill. De Ardennen riepen hem terug, en nu runt hij dus al 16 jaar de keuken. Yves Mattagne is trouwens een vaste gast, en komt regelmatig eens langs voor raad en advies en Frédéric gaat op zijn beurt ook regelmatig eens terug ‘in de leer’ bij SeaGrill.
En die voorliefde voor vis-en zeevruchten, dat merk je meteen bij het voorgerecht: gemarineerde makreel met specerijen, puree van abrikozen, crème van mierikswortel en Granny Smith. Daarbij komt een frisse sauvignon blanc uit Frankrijk, La Petite Perrière.
We blijven nog even aan zee in de Ardennen met een volgend gerecht: superkrokant gebakken tong (wat een heerlijk korstje!) met een coulis van waterkers, duxelle van cantharellen en een zalig sausje van ‘vin jaune’. Opnieuw Frankrijk in het glas met een Côtes Du Rhône Laudin, Chateau De Bord. Ons hoor je niet klagen, heerlijk!
In de herfst in de Ardennen hoort er natuurlijk ook een stukje wild op het bord, en daar zorgt een bosduifje voor, begeleid door geglaceerde worteltjes en zilveruitjes en knolselderpuree en een ‘sauce nature’. De wijn, L’Ancienne Mercerie, Au Bonheur des Dames 2014 Languedoc had iets robuuster mogen zijn bij het vlees. Desalniettemin smaakt het duifke enorm. Ook nog een eervolle vermelding voor het heerlijke krokante torentje pommes gratin, zo verfijnd, zo lekker!
Als dessert krijgen we originele ravioli van crème bruleé en banaan met vanilleijs en een coulis van peterselie. Het smaakt maar we zitten wel goed vol ondertussen. Toch bestel ik ook nog een thee (er is ruim keuze met een plateautje vol originele theetjes), omdat ik vooral ook benieuwd ben naar dat leuke bordje migrandises dat ik al zien passeren heb.
En wat is het dan zalig dat je gewoon een verdiepje hoger kan klimmen en meteen kan wegdromen na een heerlijke avond, met nog een leuke volgende dag in Durbuy in het voorzicht…
Na een verkwikkende nachtrust wacht ons ook nog een lekker ontbijtje. Verse pistolets, lokale charcuterie en yoghurtjes, schattige potjes huisgemaakte confituur en eitjes die je naar eigen smaak zacht of hard kan koken. Aan het raam hebben we uitzicht op de ‘Falize’, een bekende rotspartij in Durbuy.
Het is schitterend weer, dus na het uitchecken maken we nog een flinke wandeling in de prachtige omgeving en eten we nog een lekker lunchke bij een originele tapasbar 7 by Juliette.
Grappige anekdote: ik had een instagrammeke gepost als we daar zaten. We gingen net naar huis vertrekken toen ik een @berichtje kreeg van @ann_katrien dat ze blijkbaar net naast mij zat in die tapasbar en dat ik mijn sjaal vergeten was. Wat is de wereld toch klein, en zo heb ik toch maar mooi mijn sjaal terug, bedankt Ann Katrien! Hopelijk hadden jullie een even fijn weekendje Durbuy als wij!!!
Bedankt Angélique en Frédéric voor de uitnodiging, het was heerlijk bij Le Clos des Récollets. Ik kan het alleen maar aanraden aan iedereen die op zoek is naar een gezellig en lekker weekendje weg in Durbuy.
Le Clos des Récollets
Rue de la Prévôté 11
6940 Durbuy
P.S.: ‘Le Clos’ is trouwens 1 van de weinige logies in Durbuy waar je voor 1 nacht kan boeken! Het is maar dat ge’t weet…
3 Comments
En nu kom ik je wéér tegen nu ik op zoek was naar weekmenu-inspiratie :-).
Haha, tja :-). Ik was er onlangs nog eens aan terug aan’t denken hoe toevallig dat dat was. Blij ook dat ik mijn sjaal terug heb :-D.
Vraag me wel af met welke zoekwoorden je dan hier terecht gekomen bent 😉