Vorige week at ik nog eens een kreeft Belle-Vue op een kreeftenbuffet. Lekker! Maar 30 euro moest ik neertellen voor een halve gekookte kreeft, dus ik sloeg aan het denken of ik het zou aandurven om zelf een levende kreeft te kopen en te koken…
Nog geen 3 dagen later was het al zover: in de kookles kregen we een doos vol levende mini-exemplaren voor ons: rivierkreeftjes.
De chef raadde ons aan om even het verstand op nul te zetten, want we moesten het darmkanaal verwijderen terwijl de arme beestjes nog leefden: zo komt het blijkbaar vlot en in één stuk los. Het was niet verplicht om het te doen (blijkbaar zijn er altijd wel een paar mensen die dit zonder enige scrupules kunnen doen), maar ik vond dat ik het aan mezelf verplicht was om het eens te proberen.
We moesten de rivierkreeftjes over hun kopje aaien (gene zwans!) om ze ‘rustig’ te maken. Het staartstuk bestaat uit 5 schubben, en het darmkanaal komt in het middenste uit. Dit moesten we naar boven klikken (terwijl je het kreeftje met je andere hand goed naar beneden houdt), en dan naar links en rechts draaien, zodat het loskomt en dan kan je vlotjes het darmkanaal eruit trekken. Echt niet leuk om te doen, en je zag ook wel dat dat beestje dat echt niet aangenaam vond, maar als ik het ooit tot kok wil schoppen, moet ik dit echt wel kunnen. Daarna moesten we de kreeftjes (head first!) in kokende court-bouillon leggen: dit voelde bijna goed om de beestjes uit hun lijden te verlossen, vreemd genoeg.
Wie dit eens wil zien, klik hier. Maar opgelet, ‘t is niet voor gevoelige zielen…
Als je dan achteraf ontdekt hoe weinig vlees eraan was, voelde ik me echt wel een beetje schuldig, maar ja… Ik denk dat ik nu wel klaar ben om een grote kreeft te koken! Wordt dus weeral vervolgd…
