Zoals je misschien wel weet, is mijn resto-verlanglijstje lang. Er zijn niet alleen de restaurants waar ik (al lang) eens heen wil. Maar er zijn er ook die waar ik opnieuw (en opnieuw…) naartoe wil. Zo is het een lijstje zonder einde, en maar goed ook. Hongerkes zullen er altijd zijn.
Ik ga een bekentenis doen: ik kom veel te weinig in de Kempen. Ik hou nochtans van de joviale mensen, het sappige accent en de uitstekende wielrenners. Gelukkig hebben ze daar wel begrepen als Mozes niet naar de berg komt, de berg maar naar Mozes moet komen 😆. Ok, sorry voor het kleine arrogante Antwerpenaar mopje, ik wilde alleen maar zeggen dat ik érg blij ben dat het sympathieke koppel Bart Gils en Sally Lauwers beslist hebben om hun restaurant Signatuur van Hoogstraten naar Antwerpen te verhuizen. Een heel warm welkom voor hen!
Net voor de (eerste) lockdown werd ik gecontacteerd door het sympathieke “chef-koppel” (is dat een woord?) Tommy en Thalissa om de website teksten te schrijven voor hun nieuwe restaurant op’t Eilandje in Antwerpen: The London.
Vorige week bracht ik een (#uitgenodigd) bezoekje aan Sumac, een Libanees geïnspireerd restaurant aan de Marnixplaats op ’t Zuid in Antwerpen. Het was nog vollenbak hittegolf, maar toch was het goed vertoeven op het terras van het restaurant, onder de grote parasols. Geen traditionele Libanees, zoals ik het gewend ben (met 100den keuze-opties op de kaart), maar een beperkte maar mooie keuze aan originele sharing gerechten, waarvan ik er liefst zovéél mogelijk wil proberen. Het is een datenight met mijn man, maar ik bedenk me dat ik zeker graag eens wil terugkomen met een groepje vriendinnen. En kijk, als ik de foto’s van het bezoek post op Instagram, reageren twee vriendinnen alvast enthousiast dat ze er ook eens willen gaan met ‘de ladies’. Corona krijgt food sharing niet klein, nu hopen dat de bubbels snel terug wat groter kunnen!
Oef, de coronacrisis is (zo goed als) voorbij, en het goede nieuws stroomt weer binnen. Een uitnodiging voor een persevent zowaar. En wat nog beter is: het gaat over een nieuw restaurant in Antwerpen!
Tío is een nieuwe tapasbar op de Marnixplaats, Antwerpen Zuid. De keuze is al rijkelijk op’t Zuid, maar een goede tapasbar kan er nog zeker bij.
Die persconferentie vrijdag over de versoepeling van de Corona-maatregelen kwam hard aan he? Mijn hart bloedt echt voor de anders zo hardwerkende horeca-collega’s. Minstens nog gesloten tot 8 juni… 😭
Maar flexibel en creatief als de sector is, zijn er al een heleboel helden, die zelf initiatief genomen hebben om hun heerlijke gerechten bij ons thuis (vaak letterlijk) te brengen. De Easter Box van L’Epicerie Du Cirque, The Jane & Bún was echt fenomenaal goed. Echt een memorabele dag in ons kot, ééntje die we niet snel gaan vergeten… Dat kan Corona (of de regering) ons al niet meer afpakken, zegt!
Het legendarische Antwerpse kaasparadijs Van Tricht bestaat dit jaar zowaar 50 jaar! Het had een heerlijk cheesy feestje moeten worden, maar daar besliste het coronavirus anders over… Weer een event dat ik met veel tegenzin uit mijn agenda schrapte, tot de lieve Mireille van Mediatexture met een zalige verrassing voor mijn deur stond: een mooi kaasplankje van vader & zoon Van Tricht met hun eigen favoriete kaasjes!
Hé, dat was alweer even geleden! Een restaurant dat me uitnodigt om hun keuken te komen ontdekken. Vind ik leuk! Bastiano in Bonheiden stond nog niet op mijn culinaire radar. Dus daar gaan we verandering in brengen.
Ik zag het ooit op een programma met Rick Stein geloof ik, die op reis was in Japan. Hij ontdekte er Japans streetfood waar ik zelf nog nooit van had gehoord (het was al enkele jaren geleden hoor): Okonamiyaki. Iets tussen een omelet en een hartige pannenkoek, bomvol groentjes, gebakken op de teppanyaki en afwerkt met een specifiek okonamiyaki sausje. En kijk, in wat voor een zalige wereldstad woon ik, want nu is er ook een okonamiyaki restaurant in Antwerpen: Okoz!
Een goede jaarlijkse traditie is dat ik met mijn man voor mijn verjaardag eens goed ga eten. Dat doen we uiteraard wel vaker, maar voor de verjaardag mag het een restaurant zijn dat al lang op het verlanglijstje staat, something special,… De slechte gewoonte is dat het er vaak tussenschiet om erover te bloggen. Mijn verjaardag – 1 september voor wie het op zijn verjaardagskalender wil schrijven – valt in een hele drukke periode, en zo zijn er al enkele ‘pareltjes’ die het helaas niet gehaald hebben op de blog. Denk aan Hertog Jan, Pure C,… Jammer! Maar kijk, ik ga het niet laten gebeuren deze keer, want op bezoek gaan bij Willem Hiele was zo bijzonder, dat ik bijna twee maanden later toch nog een poging doe om die speciale dag nog eens te herbeleven…