Hierbij het recept van het geweldig lekker varkensvlees waar ik in deze post over onze kookworkshop in Vietnam over vertelde.
Ciaoooo!
Jep, het is een tijdje geleden dat ik nog eens iets op de blog gezet heb. Niet dat ik niets te vertellen heb, integendeel. Maar ja, het is hier druk hé. De ski- en snowboardmicrobe heeft me ook echt wel te pakken, en elk moment dat het kan, trekken we onze soft- of hardboots aan, en duiken we de sneeuw in. Gevolg: veel vrije tijd is er niet, want ofwel staan we dan te koken, op te ruimen, te socializen met de gasten, of stikkapot in ons bed te kruipen.
Maar bon, panna cotta! Ik vond het absoluut een must dat deze Italiaanse klassieker op onze menu stond. Het komt trouwens ook oorspronkelijk uit de Piëmonte, de streek waar we nu zitten. In de weken voor we hier gasten hadden, in december dus, probeerde ik al wat uit, en liet onze huisbazin (een rasechte Italiaanse mama) ook eens proeven. Die was er helemaal gek op, en vroeg me terstond het recept. Goed bezig denk ik dan :-).
Ik heb echt een zwak voor salade met geitenkaas. Als ik dat op de (lunch)kaart zie staan, zal ik dat 9 van de 10 nemen. Foodpairings-gewijs zijn er enkele ‘essentials’ die perfect bij geitenkaas (die trouwens lauw-warm moet zijn) gaan: gebakken spekjes, gebakken appeltjes, rozijnen, noten, honing, balsamicocrème, honing-mosterd dressing… Vandaar dat ik vond dat deze salade zeker op onze menu hier in de chalet moest staan! Als kind gingen we vaak op woensdag lunchen in bistro L’orto in Mortsel (ik denk dat die nog wel bestaat, maar onder andere eigenaars), en daar noemden ze deze salade zo, en ik vond het nog wel toepasselijk hier in de bergen, vandaar: mijn versie van salade bergère. Ze wordt trouwens goed gesmaakt, van Maleisiër tot Brit :-).
Sofie Dumont maakte vorig jaar in De Keuken van Sofie een wel erg origineel dessert: Pot Pourire, kleine echte bloempotjes gevuld met bananenmousse en chocoladecrumble die op echte aarde lijkt, en dan afgewerkt met blaadjes en eetbare bloemetjes. Ik maakte het het voorbije weekend voor op een trouwfeest, en de gasten vonden het echt superorigineel, en aan de restjes in de potjes te zien: ook superlekker. En het goede nieuws is: het is helemaal niet moeilijk!
Gisterenavond kwamen mijn zus en haar man eten, en ik wilde iets snel en eenvoudig klaarmaken, ook met die bloemkool die nog in mijn koelkast lag. En wat kan dan altijd (en smaakt mij altijd?), juist risotto!
Het was maar op het moment dat mijn schoonbroer binnenwandelde, dat ik mij herinnerde: juist, hij lust helemaal niet graag risotto-rijst! Nu weet ik dat je pakweg bulgur, gerst, enz ook kan klaarmaken op de “risotto-methode”: eerst groentjes aanstoven, blussen met witte wijn of vermouth, graanproduct toevoegen, al roerend bouillon toevoegen totdat alles mooi opgenomen en gaar is… Waarschijnlijk zou dat dus ook wel lukken met pasta, niet? En ja hoor :-).
Deze week kwamen 2 vegetarisch collega’s bij mij eten, en ik schotelde hen onder andere 2 heerlijke vegetarische hapjes voor, die zeker het delen waard zijn: 5-layer Greek dip en tofu met sesamkorstje.
Er zijn zo van die receptideetjes die je ziet passeren, waar je maar aan blijft denken:”Dat moet ik gewoon eens proberen!” Zo ook dus met deze tortilla-taart. Alle basics van een typische Tex Mex maaltijd, maar dan op een erg originele manier gepresenteerd.
De vraag of ik een recept wil verzinnen voor een wedstrijd, daar zeg ik niet vaak nee tegen! Ditmaal zijn de pickles Van Camp’s aan de beurt. Ben van Camp’s die vindt dat er te weinig recepten met pickles bestaan, en gelijk heeft hij! Naast bij frietjes, chipkes en de gekende Blackwell is er bitter weinig te vinden.
Ik deed al een kleine oproep om te vragen welk gebak ik zou maken voor ‘World Baking Day’. Er kwamen enkele verschillende reacties, waarvoor dank! Na weeral een nogal culinair weekend, besloot ik dan toch voor het lichtste recept te gaan, en het meest uitdagende: de brownies met bruine bonen. In het kleine GB’tje dat op zondag open is, hadden ze echter geen bruine bonen, maar gelukkig wel gekookte rode bietjes. Ann Photo-Copy had me namelijk laten weten dat het daar ook mee zou lukken, en kijk, zo ging het dan ook!
Iets waar ik elk jaar erg naar uitkijk is de paasbrunch. De ultieme lazy sunday met veel eten, lekkere primeurs, bubbels, Dé Ronde en fijn familiaal gezelschap.