Deze resto bestaat nog niet zo lang in Antwerpen, maar ik had er al ongelofelijk goede dingen over gehoord, dus een etentje daar drong zich op.
In de schaduw van het magistrale MAS stap ik binnen in het prachtige oude zeemanskerk waar Marcel nu huist. Een erg mooi en ruim pand waar je je meteen in de jaren ‘20 waant. Marcel is blijkbaar de grootvader van de chef die hield van ‘flaneren, savoureren en degusteren’, alsdus de website. Een man naar mijn hart!
Mijn gezelschap zit er al, en is ongeduldig aan het wachten boven een planje met een boerenworstje, uitjes en augurkjes, radijsjes en wat ongetwijfeld Tierenteyn mosterd is. Hij wist dat hij moest wachten, omdat ik uiteraard nog mijn fotootje moet kunnen trekken, zo gaat dat met de moderne etiquette hé.
Er niet echt bij stilstaand bestellen we elks een verschillende menu: ik de menu Marcel, in 4-gangen, mijn gezelschap de menu de confiance (van de chef quoi). De ober in retro gilet schrijft op en komt ons even later verifiëren dat het kan voor de chef: twee verschillende menu’s aan één tafel presenteren. Erg fijn, want zo kunnen we uiteraard van alles eens proeven. Ah ja!
Een amuse-glaasje met erwtensoep en tomatnecompôte met krab later verschijnt de eerste plat: tartaar van Nobashi met avocadocrème en ijs van asperges.
Dit is echt ongelofelijk lekker! Ook aan de overkant wordt er lekker gegeten: garnalen met salsa. Maar het oordeel is dat mijn voorgerecht toch wel het lekkerste is, yes!
Een tweede voorgerecht is een consommé van tomaat met Sint-Jakobsvruchten. Lekker, fris, maar ik had net iets intensere tomatensmaak verwacht. Mijn gezelschap heeft dit keer het winnende gerecht: asperges met krab.
Mijn hoofdgerecht zijn witte primeurasperges (het was toen nog het begin van het seizoen, ik ben wat laat met mijn verslagje) met kabeljauw, puree en eierdooier.
Het gezelschap koos voor vlees, ook begeleid met die asperges. Beiden zijn we erg content.
Als dessert is er keuze uit en kaas. Het zoetebekske dat ik ben, kies ik uiteraard voor een mousse van ricotta met rode vruchten, hij laat zich verleiden tot kaas. Het dessert is erg ok, maar toch merk je dat desserts hier niet de specialiteit zijn. Het kaasbordje mist ook wat originaliteit.
Zoals het het betere restaurant betaamt, krijgen we nog heerlijke versgebakken koekjes bij de afsluitende thee en Irish coffee.
De rekening is niet te veel, maar ook niet te weinig voor wat we die avond verteerd hebben. Correct zeggen ze dan, maar wel in een zeer charmant kader! Hier zien ze mij nog terug.
