Net voor de (eerste) lockdown werd ik gecontacteerd door het sympathieke “chef-koppel” (is dat een woord?) Tommy en Thalissa om de website teksten te schrijven voor hun nieuwe restaurant op’t Eilandje in Antwerpen: The London.
Ik ging eens bij hen luisteren en was alvast gecharmeerd door hun verhaal en onder de indruk van de grootste plannen die ze hadden voor hun nieuwe culinaire stek op’t Eilandje. Zo maakten ze samen een grote wereldreis, met de ‘ San Pelligrino World 50 best’ lijst als hun reisgids. En ik dacht dat ík al veel sterren bij mekaar had gegeten! Met die geweldige ervaring achter de kiezen, bedachten ze het concept voor hun eigen droomzaak die The London moet worden.
Die website teksten werden geschreven (ga je eens kijken?), en toen kwam de lockdown eraan… nét op het moment dat The London na grootse verbouwingswerken zou opengaan. Ze zijn dapper blijven doorwerken aan hun concept, en konden dan in juni gelukkig toch opengaan.
Begin augustus bracht ik hen dan ook eindelijk een bezoekje. In volle ‘Antwerp lockdown’. Toch heerste er een gezellige en enthousiaste sfeer, en zat het er behoorlijk goed vol, tafeltjes van maximum 4 weliswaar. Of alleen, zoals ik. Mijn hele bubbel was op vakantie… Maar dat gaf me des te meer tijd en ruimte om te genieten, foto’s te nemen en de open keuken gade te slaan. En het pand te verkennen. Buiten een gezellig terras met magistraal zicht op het Antwerpse Havenhuis, binnen lekker fris (leve airco, want jawel, we zaten volop in de hittegolf). Stijlvol en strak ingericht, met als eyecatcher een opvallende wand met honderden kleine spiegeltjes. In de kelder een wijnkelder waar ook een glaasje gedronken kan worden en op het eerste verdiep een uiterst sjieke lounge met knap uitzicht, ideaal voor digestiefkes.
Over van het smaakvol interieur naar de smaakbeleving! Starten doe ik op het terras met een glaasje rosé Champagne 100% Pinot Noir van Fleury, enthousiast voor gesteld door de sommelier, die zelf een jobswitch maakte van Dôme naar The London, en me nog herkende van mijn bezoek daar, altijd fijn.
De hapjes:
- Cassave kroepoek met chilipoeder en roomkaas met pinda en paprika om in te dippen.
- Zalm met watermeloen en yuba
- Een cannelloni van paksoi, spinazie, oester en sesam
- Kippensaté met pinda en huisgemaakte sambal.
Het thema van de avond is trouwens ‘Bali Street Food’, dat werd al smaakvol duidelijk tijdens de hapjesronde.
Bij The Londen kan je gaan lunchen, en ’s avonds heb je keuze uit het menu, ‘quick diner’ en enkele à la carte gerechten. Ik kies uiteraard voor het menu, met aangepaste wijnen erbij.
Op naar het eerste voorgerecht: langoustine met gepofte rijst en wasabipoeder, op een stukje gelakte knolselder en daslookolie. Gepaird met een Spaanse verdejo ‘Finco Valdelagunde’. Alvast een hele lekkere starter.
En het gaat in crescendo: huisgemaakte ravioli met kreeft, tomaat en bisque. Gepaird met een uitstekende Siciliaanse wijn ‘Feudo Arancio Dalila’.
En we blijven op hetzelfde hoge niveau met krab curry, buikspek met perfect krokant korstje en paarse artisjok. Werkelijk zalig lekker. De Indonesische invloeden proef je duidelijk, maar op een erg originele manier gebracht, met voornamelijk producten van bij ons, zoals Noordzeevis. De Argentijnse rosé, Ambiguo La Joven is ook weer een voltreffer erbij.
Ik heb nog wat superlatieven op overschot voor het hoofdgerecht: een zalig stukje gebarbecuede wagyu, de beste rendang die ik ooit proefde, gepekelde groenten en gele rijst met koriander. Die laatste zou ik normaal gezien low carb gewijs links laten liggen, maar die rijst is werkelijk zó fluffy en smaakvol, dat ook dat potje helemaal leeggelepeld wordt. Top top top. En als vierde en laatste wijn: Oldenburg CL˚ Red Blend 2018, een rode blend uit Stellenbosch, Zuid-Afrika. Fruitig en toch vol en rond, weer een perfecte pairing!
Dat het architecturale wonder dat het Havenhuis is, nog een prominente plaats op het menu zou krijgen, dat wist ik stiekem al. Het dessert wordt namelijk gepresenteerd in de vorm van het iconische gebouw. In het Indonesische thema van het menu is dat dan met yuzu-matcha ijs, pinda, witte chocolade en mango. Fris en origineel!
Als je denkt dat de beleving er na het dessert erop zit, dan staat er je nog een leuke verrassing te wachten. Zé-ker als je bijvoorbeeld nog zin hebt in een theetje. Want die wordt door Thalissa vakkundig gepresenteerd in een echte Chinese theeceremonie. Zowel spectaculair als lekker. Zo’n goede thee dronk ik niet meer sinds ik zelf op reis was in Azië.
En ik krijg er ook nog een trip down memory lane bij, naar het jaar dat ik in de Verenigde Staten spendeerde, inclusief menig kampeertripje. Met een echt kampvuurtje op tafel, met een kit om s’mores te maken: koekjes, chocolade en marshmellows om boven het vuurtje te roosteren. Zo tof, al ben ik ondertussen ook al wel behoorlijk voldaan… Dat moeten ze al vermoed hebben, want de laatste traktatie krijg ik mee in een doosje om thuis van te genieten: PortAnt, een praline in de vorm van het Havenhuis, die ze ontwikkeld hebben in samenwerking met Antwerpse topchocolatier Jitsk. De lekkere chocolaatjes zijn trouwens ook als (relatie)geschenk te koop.
Toegegeven, mijn verwachtingen waren hoog. Tommy en Thalissa hadden ambitieuze plannen voor hun culinaire droomplek, en hebben die wat mij betreft zeker en vast waargemaakt en zelfs overtroffen. Ik vraag me af waar ze mee naartoe nemen op een volgende culinaire ontdekkingsreis…
The London
Amsterdamstraat 34-36
2000 Antwerpen (op’t Eilandje)
