Kommilfoo, RestoDays met een sterretje

Culinaire acties zoals RestoDays, Restaurantweek, Flairbons of bongobons… men moet daar toch altijd een beetje omzichtig mee zijn: het kan al wel eens zijn dat je als ‘minderwaardige’ klant beschouwd wordt en een tafeltje vlak bij de deur toegewezen krijgt. Lekker tochtig, en rap terug buitengewerkt. Opgeruimd staat netjes! Fin, dergelijke slechte ervaringen komen meestal enkel voor met laatstgenoemde bons.

Maar, tijdens de RestoDays was er de toch wel erg voordelige actie dat je bij een sterrenrestaurant een menu kan gaan eten voor €43. Een buitenkansje voor zij die er snel bij zijn (want de tafeltjes zijn meestal van boekingsdag één uitverkocht). En een restaurant met een sterretje, daar loop je uiteraard minder kans op bovenstaande risicofactor, die hebben namelijk een loodzware reputatie hoog te houden. Vorig jaar had ik trouwens ook een zeer goede ervaring tijdens dezelfde RestoDays-week: een heel lekkere menu en schitterende bediening bij Josephine’s voor € 28, dus ook zonder ster kan het voortreffelijk zijn! Gelukkig maar…

Maar goed, Kommilfoo dus. Gelegen op de mondaine Vlaamse Kaai in Antwerpen. Voor mijn gezelschap, de plaatsvervangende-voor-de-ziekgevallen-vriendin papa, is dit een eerste ervaring met een sterrenrestaurant. Onze jassen worden aangenomen en we krijgen een ruim tafeltje toegewezen achterin het klassiek edoch met een moderne touch ingerichte restaurant.
Op tafel staat alvast verse hoeveboter, een pipetje met olijfolie, grof zout en peper en een mooi kommetje jonge groene -en zwarte olijven, Grieks van oorsprong vermoeden we.

De bediening komt vlot op gang, en bij het huisaperitief, een sprankelende Crèmant d’Alsace, krijgen we twee fijne hapjes geserveerd: tagliatelle van inktvis geserveerd op een krokantje met inkt en paprikacoulis. En een piepklein kommetje met een stukje gemarineerde zalm met miso, Chinese kool in een bouillon van het vel van zalm. Schitterende introductie, terwijl ons de rest van het menu wordt voorgesteld door de gastvrouw. We kunnen nog een 4de gang bijnemen voor een kleine meerprijs van € 8, klinkt goed, maar we besluiten toch bij het origineel te blijven.

Het voorgerecht zijn gemarineerde Mechelse asperges, gepekelde makreel, kroepoek van aardappel, rolletjes van witte rammenas, puntjes spinaziecrème en hangop van ricotta en yuzu. Een voortreffelijke mondvol!

Hierbij krijgen we een frisse Sauvignon Blanc uit cachapoal valley in Chili geserveerd. Mijn favoriete Delhaize-wijn La Capitana komt ook van daar, herkenbare smaak dus voor mij, zij het met een eigen verrassend karakter.

Hoofdgerechtgewijs krijgen we een zeer schoon stukje gebakken lomo van pata negra voorgeschoven, met een erg knapperig korstje. Daarbij 2 structuren van spitskool: een crème en een cannelloni gevuld met lardo. En dan ook nog beukzwammetjes, schijfjes van gemarineerde knolselder, kleine gebakken aardappeltjes en een sausje van (hopelijk is het juist) Carolus. De wijn is Italiaans, uit Sienna, uit het jaar 2010. Toeval wil dat ik in de zomer van 2010 daar op vakantie geweest ben, dus wie weet heb ik ooit de druiven aanschouwd die deze fluwelen rode wijn smaak en karakter geven. Dat het weer een voortreffelijk gerecht is, hoef ik er niet meer bij te vertellen zeker?

Als dessert hebben we keuze uit zoet of een kaasbordje. ‘Fantasie van chocolade en mango’ klinkt gewoonweg te goed, dus kiezen we resoluut daarvoor. We ontdekken onder andere een mousse van chocolade op biscuit, ganache van bittere chocolade, en enkele texturen van mango: crème, gemarineerde stukjes en ijs. Een bord uitlekken op restaurant is not done, dus dat hebben we dan maar net niet gedaan.

Afsluiten deden we met een jasmijnthee en een decakoffie voor de papa, uiteraard begeleid met enkele lekkere huisgebakken koekjes en snoepgoed. De gastvrouw komt ons nog een pralinetje presenteren, weer heel lekker, en toetst subtiel eens waarom ik alle gerechten zo vlijtig zit neer te pennen. Een criticus in het restaurant (hoewel ik daar totaal niet op gekleed was)? Ik stel haar gerust dat ik ‘maar’ een foodblog heb, en moest ze hier toch ooit terecht komen: Mevrouw, het was voortreffelijk. Om zeker te zijn presenteert ze ons toch ook nog maar een afsluitertje: een fantasie van banaan: een luchtige crème met een crumble en een ijskoud pompelmoezen hartje. Zalig!

Dat was het dan, de rekening valt goed mee: € 86 voor het eten, € 55 voor de dranken (2 apero, 2 glazen wit, 2 glazen rood, een fles water en een thee en koffie). Dat was wel buiten het parkeerticketje dat onder mijn autoruit hing gerekend, dju toch! Gelukkig kon ik het niet aan mijn hart laten komen na zo’n heerlijke maaltijd in aangenaam vaderlijk gezelschap.