We doen nog eens van travel blog, want ik heb er net een hele leuke roadtrip van een goede twee weken met man en kindje opzitten. Het idee speelde al langer in ons hoofd om eens met een camper op reis te gaan. Kamperen doen we graag, maar op de vorige reis werd ook wel duidelijk dat we het veel ‘gedoe’ vinden om altijd tentjes te moeten opzetten, zeker als het weer weer eens niet meewil. Een mobilhome leek ons nogal log, dus zo viel ons oog op een kleiner camper busje. Vriendin Elise huurde ook al eens een VW California om met vriend en zoontje naar Noorwegen te gaan, en dat beviel hen blijkbaar heel goed. En goede raad is goud waard, dus we huurden ook een VW California Ocean bij Van Hoe & zonen in Zwijnaarde.
Wat we van het busje vonden? Ik ga er een aparte blog aan wijden, maar -teaser alert- het is ons goed bevallen!
Vervoer en slaapplaats geregeld en dan is de volgende vraag logischerwijs: waarheen? Vóór we vertrokken, zijn we een aantal keer van gedacht veranderd. Helemaal in het begin dachten we naar Denemarken of Noorwegen te gaan, maar de hoge prijs van het leven daar (en laten we eerlijk zijn, een camper voor 2,5 weken huren is ook niet echt goedkoop) hield ons tegen. Vervolgens viel ons oog op Slovenië. De Lonely Planet werd gekocht en al. Maar we hielden de weersverwachtingen halsstarrig in de gaten voor ons vertrek, en die waren allesbehalve zonnig en droog. Heel Europa leek in een regenfront te zitten, behalve een stukje zuidelijk Frankrijk.
We hebben vrienden die in Auris wonen, dat is een klein dorpje in de buurt van Alpe d’Huez. Dus het leek ons wel een goed startpunt om hen eerst te bezoeken, en van daaruit verder te kijken waar de zon ons zou leiden. Hieronder een kaartje van onze roadtrip. Ik licht er een aantal hoogtepunten uit!
Auris in Alpe d’Huez
Fre en Anne waren ooit onze inspiratie om 2 jaar een skichalet te gaan uitbaten in Italië voor Chalet Beyond. Zij deden het ons voor (in Alpe d’Huez) en raadden ons aan om het ook te doen, het zou echt iets voor ons zijn. En gelijk hadden ze! Na enkele omwegen zijn zij zelf terug in Alpe d’Huez beland, in het dorpje Auris. Ze baten er nu het jaar rond een catered chalet uit: Chalet Auris. In de winter kan je er terecht om te skiën, in de zomer wandelen (of gewoon lekker tot rust komen) en uiteraard ook fietsen. Fre is een begenadigd ‘down hill mountainbiker’ en heeft daarrond ook een extra bedrijfje opgericht voor MTB fietsreizen: Legenduro. Anne is een geweldige kok en kookt met veel liefde en seizoengroenten uit haar moestuin. Daar konden wij ook kort van proeven want we gingen langs voor 1 nachtje. Zoontje Timo kon het er meteen goed vinden met hun hondje Jackie, hij heeft meegeholpen een gat te graven, haha. De lente leek nog maar net te beginnen daar, maar het was heerlijk om in de bergen te zijn. 100% vakantiegevoel! Fre en Anne gaven ons ook nog enkele goede tips om onze reis verder te zetten richting zuiden.
‘Wild kamperen’ aan een stuwmeer
Via de app ‘Park4night’ kan je verschillende kampeerplekken vinden. Campings, maar ook plekjes waar je met je camper kan staan en mooie plekken in de natuur waar wild kamperen getolereerd wordt. Fre en Anne gaven ons de tip om vooral de ‘boompjes’ te volgen in de app. 1 van die plekken is het stuwmeer ‘Plan d’eau de Riou’. Er zijn een 8-tal plekken voor campers met uitzicht over het helblauwe meer. Echt een prachtig zicht en heerlijk rustig. Voorzieningen zijn er niet echt, maar met je camper kan je wel even verder. Door de extra batterijen in de auto en de watertank kan je enkele dagen ‘zelfvoorzienend’ zijn. Iets verder aan het meer was een recreatieparkje met toiletten die je mocht gebruiken, dus dan was het even de fiets opspringen om naar het toilet te gaan, wel grappig. Helaas waaide het er wel heel hard, dus gingen we na 1 nacht weer verder.
Gorges du Verdon
Een volgende stop richting zuiden (en met goede weersvoorspellingen!) werd de Gorges du Verdon. Een prachtige kloof in de ‘Haute Provence’ waar de Verdon door stroomt. Het wordt wel eens de ‘Grand Canyon’ van Europa genoemd. De kliffen zijn duizelingwekkend diep en daardoor stroomt de helblauwe rivier. Ze komt uit in een meer, Lac de Sainte Croix, waar we eerst een bezoekje aan brengen. Het water is nog ijzig koud, maar dat houdt ons niet tegen om een pedalo te huren (mét een glijbaan, maar die is dus ongebruikt gebleven). Een hele leuke ervaring voor ons zoontje. Er zijn verschillende auto- en fietsroutes om de Gorges te verkennen, veruit de bekendste is de route des Cretes, een loop van 44 km met tientallen view points met schitterende zichten. Bucket list material!
Côte d’Azur
Na de rust en natuurpracht van de Franse Alpen was het even wennen om terug in de drukte van de Côte d’Azur terecht te komen. We verbleven op camping Le Colombier in het stadje Cagnes-sur-Mer en dat stadje zelf kon weinig bekoren. Maar in de heuvels van de Côte d’Azur liggen prachtige oude, authentieke dorpjes (niet zo) verborgen en daar is het echt heerlijk vertoeven. ‘Haute Cagnes’ is echt wondermooi en we belanden er twee keer om ’s avonds te eten en te genieten van het zalige uitzicht, inclusief petanque’ende locals op de voorgrond (Timo zijn uitspraak van ‘Jeu de boules’ is ondertussen ook feilloos). Zo sfeervol! We bezoeken ook Nice, ook een hele mooie en leuke stad, maar het was ons manneke zijn dag niet en hij was heel de dag hangerig. Niet ideaal om rond te hossen in de toch wel al broeierige hitte. We maken ook een fietstochtje naar stadje Antibes en ik ontdek ook dat er een museum van Escoffier is, daar moest ik ook heen natuurlijk! De Côte d’Azur had verrassend veel te bieden en de goesting is groot om nog eens terug te keren….
De Italiaanse bloemenrivièra
Maar op amper een uurtje rijden van de Côte d’Azur ligt de Italiaanse rivièra, en de lokroep naar ons geliefde Italië is groot… In de buurt van San Remo, meer bepaald in het kuststadje San Lorenzo al Mar belanden we op camping Il Persiano. De camping ligt letterlijk in een olijfboomgaard met zicht op de Ligurische kust. We zijn nog maar net aangekomen of er komt ook een Duits koppel toe, Mark und Katja, met een dochtertje dat net even oud is als Timo, Tara. Het klikt meteen, en we gaan samen enkele mooie dagen tegemoet. We eten samen en gaan samen naar het strand. Perfecte cappuccino’s slurpen in een barretje op het strand en echte goede gelato’s likken,… La vita è bella! Onze Duitse vrienden trekken verder naar een geweldige camping in Zuid-Piëmonte die ze nog kennen van enkele jaren geleden, wij zullen een dag later volgen. We willen namelijk ook nog de fietsroute langs de Italiaanse bloemenrivièra doen. Van San Lorenzo tot San Remo is er een geweldig fietspad aangelegd langs de kust. In perfecte staat, volledig gescheiden van ander verkeer en zelfs ondertunneld op sommige plekken. Er is zelfs een tunnel van 1,5 km lang. Het uitzicht op de Ligurische kust en kuststadjes is prachtig en overal staan de bloemen in bloei. Voeg die ook maar toe aan je bucket list! Er zijn trouwens fietsverhuurplekken aan beide uiteinden van het fietspad, voor als je niet zelf je fietsen meegebracht hebt zoals wij.
Alpi Marittimi, Zuid-Piëmonte
Zoals eerder verteld, kenden de Duitsers een zalig plekje in Zuid-Piëmonte. Het is een camping, ‘Sotto il Faggio’ in de buurt van het stadje Entracque (niet zo ver van Cuneo). De camping zelf ligt echt ‘in the middle of nowhere’ tussen de bergen. Er is geen gsm-ontvangst of wifi. In ruil krijg je prachtige natuur, hoge (nog steeds besneeuwde!) bergen en zalige rust. De eigenaren Agnese en Luca zijn hele hartelijke mensen en ontvangen ons met open armen. We tekenen meteen in voor het avondmaal, risotto met salsicce. De bouillon voor de risotto maakte Luca ook zelf, met een stevig stuk Piemontese rundsvlees. Dat vlees heeft hij dan nog gestoofd met ui en sperzieboontjes, en dat kregen we dan als tweede gang voorgeschoteld. Werkelijk heerlijke Italiaanse slow food. Ik ga thuis eens proberen of ik het kan namaken.
Onze Duitse vrienden zijn echte ‘hikers’ en de volgende dag trekken we richting een bergmeer om samen een wandeling te maken. Maar ramp o ramp, we zijn nog geen 5 minuten op weg, of ik sla mijn voet om. Mijn enkel begint meteen heel erg op te zwellen. Tot zover die bergwandeling… We proberen er nog een gezellige dag van te maken, maar ’s avonds besluiten we toch maar naar het ziekenhuis in Cuneo te gaan, omdat die enkel geweldig dik is geworden. Gelukkig niet gebroken, maar misschien wel kruisbanden verrokken of gescheurd. Tot zover de reis… Een dagje vroeger als gepland keren we terug huiswaarts, maar ondanks deze tegenvaller, kunnen we toch terugkijken op een hele mooie vakantie!
