Na een grote boog in centraal- en noord Myanmar gemaakt te hebben, hadden we nog een weekje over om het zuiden te verkennen. Een nachtbus op vanuit Bagan, en dan heel vroeg ’s morgens in Yangoon nog een bus nemen richting Kinpun, het kruipt niet in je koude kleren. Dus die eerste dag aan The Golden Rock zitten we daar wat te suffen (en smelten! Het is gemakkelijk 35 graden in het zuiden) en komen er heel wat andere reizigers binnengedruppeld in ons guesthouse.
Wat gezellige babbeltjes, een avondmaal samen, en de volgende dag trekken we er met z’n allen op uit om The Golden Rock te zien. Het is een rit van 45 minuten steil bergop, en daarvoor hebben ze krachtige camions voorzien met in de laadbak een achttal rijen stoeltjes waar telkens 6 man op kan zitten. Nog wat mensen achterop, en aan de lopende band rijden deze ’beestenbakken’ met ruim 50 man in een razende vaart de berg op. Echt al een belevenis op zich! En het zegt genoeg hoe populair de golden rock is, of zeg maar heilig, want 90% van de truckpassagiers zijn locals op bedevaart.
The Golden Rock is een rots die bovenop een berg lijkt te balanceren. Gelukkig staat er een pagoda op, met drie haren van Buddha in, die ervoor zorgen dat de rots niet naar beneden rolt, goed gezien! Enkel mannen zijn toegelaten om de rots aan te raken, en ze kleven er telkens nieuwe blaadjes goud op. Echt een heiligdom voor boeddhisten, en er hangt dan ook een devoot sfeertje. Wijzelf zijn ook een attractie, en moeten een hele fotosessie ondergaan. En de zonsondergang is ronduit prachtig.
We trekken nog wat verder zuidelijk richting Mawlamyine, ooit de hoofdstad van de Britse kolonie Birma. Een ietwat scruffy stadje aan een machtige rivier. Al de mensen die we in Kinpun hebben leren kennen zijn er ook. Staat garant voor vele gezellige avondjes met bbq aan de rivier, reisverhalen uitwisselen en vele Myanmar biertjes. We boeken een tour naar ’Ogre island’ en uiteraard is onze vriendengroep ook van de partij. Het is het einde van de boeddhistische vasten, en overal op het eiland is het feest, met als eregasten: wij! We krijgen een royale maaltijd, de kindjes die meezijn worden helemaal uitgedost, moeten dansen en krijgen daar zelfs geld voor! Achteraf ook nog een feestje met een vette Bollywoodschijf. Dansen dansen! Een beetje een absurde dag, zeker als we later ook nog een bezoekje brengen aan een elastiekskesfabriek. Weten we ook weeral hoe die gemaakt worden :-).
De volgende dag charteren we een pick-up truck en bezoeken onder andere The Death Railway (da’s dezelfde als die van The Bridge over the River Kwai; Japan liet hierbij krijgsgevangenen opdraven uit geheel Azië, maar ook Engelsen en Nederlanders werden gedwongen te werken aan de spoorweg. Hierbij kwamen er in totaal ongeveer 100.000 mensen om). Er passeerden ook nog een paar gigantische buddha’s de revue. Helaas trekken al onze vrienden nu richting noorden, maar in het hotel, net bij het uitchecken, ontmoeten we een Antwerps koppel, die net als ons van plan zijn om naar Hpa-An te gaan.
Aldaar vinden we logement in een shabby chique hotelletje met een geweldig uitzicht op een, euh nogal expliciete berg. Met weer de meest magistrale zonsondergangen ooit.
De volgende dag neemt de zoon van het hotel ons er mee op uit, en bezoeken we een heel indrukwekkende grot met uiteraard buddhabeelden, maar ook schitterende stalachtieten en duizenden krijsende vleermuizen. We komen aan de andere kant van de grot terug naar buiten, en daar wacht een bootje ons op, en peddelt ons over een prachtig meer met waterlelies, magisch! Het is weer extreem zweten die dag, en zoonlief neemt ons vervolgens mee naar een swimming hole waar de locals zelf verfrissing zoeken. We kunnen er spotgoedkoop Thais eten, en later ook nog zwemmen in de grotten. Niet te geloven hoe helder het water is (die is speciaal voor jou, Ben!).
Frederic en ik gaan nog een dagje brommeren, omdat het alweer zo lang geleden is. Nog een laatste gezellige avond met onze vrienden, en dan is’t weer de bus op richting Yangoon, waar we een vlucht naar Bangkok nemen. Niet enkel om van onze laatste twee weken in Thailand te genieten, maar ook om vriend Bart te begroeten, die speciaal uit Seattle overkomt om een stukje mee te reizen. Nog steeds in goed gezelschap dus!
