Witte vrijdag in Londen met Raymond Blanc

Raymond Blanc, kent u hem? Ik eerlijk gezegd ook niet! De Fransman is een grote bekende in de UK. 2-sterren én TV-chef in Engeland met Frans accent. Razend populair dus. Hij verscheen op TV als jurylid in The Restaurant (MijnRestaurant!), als gast bij Saturday Kitchen, en met zijn eigen programma’s, o.a. The Very Hungry Frenchman. Daarnaast bouwde hij ook een waar restaurant-imperium uit, met zijn tweesterrenrestaurant Le Manoir aux Quat’ Saisons in Oxford en een keten van bistro’s ‘Brasserie Blanc’, met vestigingen over heel Engeland.

En alsof ze French zjef het nog niet druk genoeg heeft, nam hij ook nog eens de tijd om het Business Premium menu van Eurostar onder handen te nemen. Hij kreeg daarvoor ‘carte Blanc’ (mwaha), en zag er persoonlijk op toe dat alleen de beste producten voor de 1^st class reizigers worden voorgeschoteld.

Een mooi concept, maar natuurlijk ook een ver-van-mijn-bed-show. Een retourtje Brussel-Londen in Business Premium kost maar liefst €590. Dan reizen we liever in tweede klas en geven we dat geld uit in pakweg The Fat Duck (toegegeven, ook nog een ver-van-mijn-bed-show). Maar uitgenodigd worden om het menu te mogen proberen, chef Raymond Blanc te ontmoeten, en een dagje erop uit in de coolste stad van Europa (my opinion), daar zeggen we geen nee tegen! En mijn +1, mijn lief, de chansard, ook niet!

En omdat de chef zo’n fijne naam heeft, Blanc, werd dat thema ook meteen doorgetrokken voor de hele dag. Dresscode: wit. En er stonden later op de dag nog wel wat ‘witte verrassingen’ op het menu.

We werden alvast ‘s morgens in BXL Midi goed ontvangen met een LDN-goodiebag en gingen dan in witte mars naar de Business Premier lounge. Comfy zeteltjes, koffiekoekskes en fruitsap voor ontbijt (of GT-ontbijt voor sommigen), en een ganse kiosk met boekskes en kranten om zo uit te kiezen, jaja, zelfs de Culinair Ambiance! I could get used to this!

Veel tijd om te loungen was er niet, want we moesten ook nog in de watten gelegd worden op de Eurostar zelf! De lijn wordt doorgetrokken: opnieuw comfy zeteltjes, een glaasje champagne, en dan natuurlijk ook het menu door Raymond Blanc, die speciaal voor de gelegenheid een volledig ‘wit’ menu gemaakt had, origineel!

Voorgerecht: Witte asperges, citrussaus
Hoofdgerecht: Kalfsblanquette, bloemkool, gratin dauphinois van raap en aardappel OF Brandade van kabeljauw, cocobonen, olijf
Kaas: Romige Regalou
Dessert: Gepocheerde witte perzik, rijstpudding

Tussendoor krijgen we ook nog een speciaal voor de gelegenheid ontworpen strikje aangemeten. De jongens een keerbaar blauw-wit strikje, de meisjes een schoon goud met wit strikjuweeltje. Meer spek voor de bek van de aanwezige fashionbloggers, maar toch waren mijn lief en ik ook gestrikt en gecharmeerd door Eurostar!

Van het eten had eerlijk gezegd een iets gastronomischere presentatie verwacht (het deed me denken aan slechte eerdere ervaringen op het vliegtuig), maar eens geproefd, verdwenen al die vooroordelen als (witte) sneeuw voor de zon! De asperges mooi beetgaar en verrassend met de citrussaus. Als hoofdgerecht koos ik voor de kalfsblanquette. En hoewel ik geen bloemkoolfan ben, smaakte deze overheerlijk! Ook de gratin is lekker beetgaar. Het warmhoudbakje wordt tot de laatste druppel uitgelepeld. Next up: het heerlijk zachte kaasje. (hoewel die volgorde niet helemaal gerespecteerd wordt door de mensen rondom mij, bloemkool en rijstpudding combineren kan blijkbaar ook ;-)).

Ik hou dan toch iets traditioneler mijn rijstpudding met lekkere gepocheerde witte perzik voor het laatste, een heerlijke afsluiter!

Terwijl je aan het genieten bent van een fijne maaltijd, vliegt die 1u51 ook echt voorbij, en voor we het weten, staan we in Londen St. Pancreas. Er worden ook Franse blogcollega’s uit Parijs verwacht, en om het ‘wachten’ te verzachten, krijgen we nog een fluitje champagne toegestopt op het terras van het sjieke St.Pancras Hotel.

Met de Frenchies verschijnt Raymond Blanc ook op het appèl, en is het tijd voor een witte groepsfoto! We krijgen alvast een woordje uitleg van monsieur Blanc, en de uitnodiging om op de high tea te komen in zijn Brasserie Blanc in Covent Garden.

Maar eerst is er nog wat tijd om Londen te verkennen, en hoewel er tal van ‘witte activiteiten’ op het suggestieprogramma staan, kiezen we ervoor om naar de kleurrijke Borough Market te gaan.

Ik berichtte al eens eerder uitgebreid over Borough Market, dus het was nu dan ook een fijne terugkeer! We lieten ons de heerlijke proevertjes welgevallen, en kochten ook een aantal dingen (o.a. 6 avocado’s voor 1£!). Nog een voordeel van maar voor één dagje te gaan: je kan je boodschappen gewoon mee naar huis nemen, en hoeft er niet te lang mee te sleuren. If I were a rich girl, ik zou gewoon mijn zaterdagse boodschappen altijd in Londen komen doen! Een fotoverslagje van Borough Market vind je hier.

Next up: de high tea met Raymond Blanc in zijn Brasserie Blanc in Covent Garden. Er zijn blijkbaar maar liefst 21 Brasserie Blancs in Engeland, waarvan 9 in Londen! Een fenomeen dat je nog niet echt ziet bij ons: ketens van (klassevolle) restaurants, want de Lunch Garden tel ik niet mee! Ik (en vele Belgen met mij waarschijnlijk) staan wat kritisch tegenover het ketengebeuren, er kan toch nooit dezelfde kwaliteit geleverd worden als de ‘bedenker’ van het restaurant er niet vaak is? Maar als je naar Jamie Oliver en nu ook Raymond Blanc kijkt, kan het wel degelijk. Een toekomst die wij waarschijnljik ook tegemoet gaan met het nieuwe horeca-kassasysteem?

Fin, deze bedenking even ter zijde, we worden wel degelijk erg hartelijk ontvangen en krijgen meteen een drankje naar keuze (water! Snikheet in Londen!) en piekfijne taartjes aangeboden. Raymond Blanc is er ook, en vertelt honderduit. Helaas zit ik wat veraf, of versta ik zijn Frenglish niet goed? In ieder geval krijg ik nog een mooi gehandtekend exemplaar van zijn ‘Kitchen Secrets’ mee.

Het is ondertussen al laat in de namiddag, en we blijven nog even rondhangen in Covent Garden, nog een onontgonnen stukje Londen voor mij. Centraal in het gebouw is er het nieuwe restaurant van Jamie Oliver ‘Union Jack’s’. Veel plaats voor eten is er niet meer (wetende dat we ook nog een uitstekend avondmaal op de trein zullen krijgen, het begint al te wennen!), maar een heerlijk verfrissende cocktail, mét zalig rietje’, kunnen we niet aan ons laten voorbijgaan.

Best vermoeiend, zo’n dagje Londen! Op het gemak zakken we dus terug af naar St. Pancras, doen nog enkele winkeltjes daar, en loungen we nog even verder in de Business Premier lounge. Mét wifi, want dat hadden we al de hele dag moeten missen…

Op de terugreis wordt ons opnieuw een maaltijd van Raymond Blanc voorgeschoteld, één van de klassiekers deze keer, en wederom erg smakelijk!

Fris slaatje met krab uit Cornwall
Ballotine van kip en eend met pruimensaus of gegrilde zalmfilet met Toscaanse salade
Een heerlijk kaasje (waarvan ik helaas de naam niet meer weet) met een al heerlijk toastje
Een éclairke gevuld met confituur en clotted cream