Na de Thakek Motorcycle loop, belandden we een half dagje Pakse, naar mijn mening één van de beter onderhouden “steden” in Laos met een gezellige atmosfeer. Toen we daar ’s avonds rondliepen zijn we daar heel vreemde dieren tegengekomen. Ze zaten gewoon in een kooi, die rond een boom was gebouwd. Nog het best te omschrijven als een kruising tussen en das en een bever. Later hebben zijn we te weten gekomen dat het een cat bear is… Best wel zielig zoals ze daar in die kooi zaten.
Volgende ochtend vroeg opgestaan we waren absoluut klaar om een beetje te gaan relaxen op één van de vierduizend eilandjes, een gigantische verzameling eilandjes in de Mekong, op de grens van Laos en Cambodia. Het eilandje dat daarvoor dienst moest doen was Don Khong. Volgens onze reisgids een stuk rustiger als Don Det en niet vergeven van de ‘backpackers’.
Op de bus daarheen nog een leuk koppel tegengekomen. Streekgenoten die zowaar de zelfde school gezeten hadden, als dat niet direct een band schept dan weet ik het ook niet meer. Eerste halte de overzet naar Don Khong en toen wij de enige twee waren die uitstapten wisten we wel dat het er rustig ging zijn :).
Snel een leuk hotelletje gevonden aan een heel redelijke prijs. Geweldig eindelijk een plaatsje waar we enkele dagen kunnen uitblazen. In de namiddag een brommertje gehuurd voor even rond het eiland te rijden, een 40-tal km. De plaatselijke brommermarchant had ons aangeraden 2 liter benzine te kopen maar voor slechts 40 kilometer: 1 liter leek mij meer dan voldoende :). Hoe dan ook we waren nog maar goed en wel vertrokken of dikke wolken pakten samen en niet lang meer voor ons een kletterend onweder te wachten stond. We hadden nog net op tijd een huisje bereikt en onze spullen in de bak van onze brommer gestoken. Daar een watertje besteld. Na het enorm zware onweder snel iets zoeken om aan de locals te geven voor het onderdak en ons glaasje water. Helaas weigerde de koffer halsstarrig dienst. Maar echt kwalijk leken ze het ons gelukkig niet te nemen. Eén liter bleek overigens voldoende om het rustige met rijstvelden bezaaide eilandje te verkennen. Terug aangekomen bij de brommerverhuurder, zag die er na even proberen het hopeloze van de kofferbak-situatie in en zijn we naar een service point gereden. Daar hebben ze het na een half uurtje prullen de bak open gekregen. Leve Chinese brommers!
6u15 in de morgen is klaarblijkelijk het ideale uur om grootscheepse verbouwingen aan te vatten. Tot zover ons perfecte eilandje. En aangezien er maar 1 straat was met hotelletjes, was verhuizen ook niet echt een optie. Dus snel onze spullen ingepakt en vertrokken naar Don Det. Daar rond de middag aangekomen en ons geïnstalleerd in een gezellig uitziend hutje. Helaas wel duurder en zonder airco deze keer…
Toen we besloten hadden om het eiland even te verkennen en de zonsondergang op de Mekong te aanschouwen zijn we onze Antwerpse vrienden terug tegengekomen. Ze waren zeer tevreden over de kajak trip geboekt bij Wonderful Tours. Dat maakte het dan ook wel makkelijk voor ons, zo moesten we niet nodeloos alle booking agencies aflopen. ’s Avonds Indisch gaan eten en later was het dan tijd voor de wedstrijd België vs Argentinië op groot scherm. Waarschijnlijk de schuld van die zatte brit die heel de tijd voor ons beeld kwam staan, dat we verloren zijn!
Volgende ochtend vroeg uit te veren. Ontbijt was namelijk inbegrepen. Daarna de kajaks in, naar de eerste, kleinere waterval. Daar hadden de vissers fish traps geplaatst, om hun werk een beetje makkelijker te maken neem ik aan.
Volgende stop dolfijnen: in de Mekong zwemmen op deze plek enkele zeldzame zoetwaterdolfijnen. Iedereen leek ze te zien behalve Caroline. Al was dit gelukkig van korte duur, na even rondpeddelen zijn ze toch een aantal keer goeiedag komen zeggen. Het eten kregen we aan de Cambodjaanse kant van de grens. Met jawel, zicht op de dolfijnen (en helaas geen telelens om ze deftig te kunnen fotograferen…)
Na het krachtvoer (rijst of wat had je gedacht) was het tijd om opnieuw in de kajak te springen. Daarna met de tuk tuk naar de 2de best wel indrukwekkend waterval. Wat daar wel in het oog sprong waren de kleine kindjes, meer dan 8 à 9 jaar schat ik ze niet, die van alles en nog wat proeren te verkopen aan de toeristen. Helaas kopen vooral de Aziatische toeristen dingen bij deze kinderen. Op deze manier gaan de kinderen dus niet naar school maar staan ze al van jongs af aan te leuren…
Na nog een laatste oversteektocht kwam er een einde aan de dagtrip. Moe maar tevreden konden we terugkijken op één van de beste trips die we misschien al weg gedaan hadden. Slechts 15 euro, heel goede gids. Sprak misschien wel het beste Engels dat we al tegengekomen waren in Laos zowaar met Brits accent!
Zo dat was onze doortocht van de 4000 eilandjes. De volgende dag was het tijd om officieel de grens met Cambodia over te steken. Heerlijk toch het even rustiger aan doen…
