Soms hoor je het overal gonzen dat je ergens heen moet gaan. Anne en ik besloten om ons ‘17de van de maand’ projectje weer op te pikken (zij het niet op een vaste dag) en de eerste passage móest bij Sail & Anchor zijn.
Aan het pand in de Guldenvliesstraat hangen hele goede herinneringen. Qua interieur is er niet veel veranderd, en dat stemt me blij. Anne heeft een plekje aan het raam gekozen, altijd goed voor wat fotootjes, maar het spreekt voor zich dat die aan het eind van de avond wat troebeler worden. Aan jou om uit te maken of dat aan de ondergaande zon of de goede wijntjes ligt…
Gastvrouw Marijke ontvangt ons hartelijk met zowaar Britse bubbels: Bolney Bubbly uit Sussex. Sprankelend en verrassend goed (let op, “voor een Britse wijn” heb ik niet gezegd he). Marijke stelt ons het menu voor, dat handig op een kaartje genoteerd staat in een envelopje. Net als bij voorganger Veranda krijg je hier een vast meergangenmenu, met aangepaste wijnen, bieren, ciders, sapjes, thees óf infusies. Wij kiezen voor de alcoholische optie, maar ik had niet goed door dat je voor de wijn óf bier óf cider moet kiezen. Fin, misschien is een mix wel mogelijk op aanvraag, maar ik was eigenlijk echt superblij met de wijntjes.
En daar is chef Michael Yates al met een eerste hapje, en wat voor één! Gefrituurde whitebait visjes met limoenzeste, piment d’Espelette en een aïoli met inkt. Echt zo lekker! En wat een royale portie.
Een volgend hapje zijn radijsjes, die ochtend nog boven de grond gehaald bij Ole en Marijke van ‘Ons Logisch Voedsel’. Daarbij komt verse mierikswortelcrème en geraspte hazelnoot. Chef Michael spoort ons aan om de radijsjes van kop tot teen, dus met de blaadjes erbij op te peuzelen. “They have such a nice peppery taste”. Flink als we zijn, doen we dat uiteraard. Punten scoren bij de chef! En oh wat is het leuk dat de chef steeds weer zijn gerechtjes, met authentiek Brits enthousiasme, komt voorstellen.
Kijk, daar is hij weer! Superblij dat we de blaadjes opaten, en ditmaal met een kommetje dampend huisgemaakt zuurdesem brood, op basis van donker bier, met daarbij opgeklopte boter (half boter, half olijfolie). Het brood komt echt net uit de oven en dus superkrokant, de boter een zalig zilt smeltend wolkje goodness erbij.
Tia Marae is een wilde Ierse oestersoort, die wordt geaffineerd in Frankrijk. Michael serveert ze puur, maar met een shotje erbij op basis van bloedappelsien, sherry gerookt op kersenhout en tabasco. Noem het een zilte tequila boom boom, en wat is dit genieten!
Tot nu toe hebben we het moeten stellen met de Britse bubbels, maar nu komt Maaike ons verblijden met een hele lekkere Spaanse chardonnay Rodríguez de Vera. Ze geeft bij elke wijn trouwens veel interessante en leuke achtergrondinformatie, super!
Next up: kippenleverparfait met pompoenpitten, kappertjes, rozijnen en een stukje perfect geroosterde brioche. Ik had bij reservatie doorgegeven geen fan te zijn van orgaanvlees, maar kippenlevertjes zijn echt geen probleem. In tegendeel: dit is echt te goed. Zo luchtig, zo smaakvol en heerlijk in combinatie met het briochebrood én de wijn.
De wijntjes volgen nu aan een stevig tempo (én worden nog eens royaal bijgeschonken ook) en ditmaal krijgen we opnieuw een witte Spanjaard: Ritme. Met een heerlijk umami-smaakje. Begeleider bij lekker krokant gebakken kippenoestertjes, daslook, daslookolie en beurre noisette met citroen, met daarbovenop een stukje perfect krokant gebakken kippenvel. Een geroosterd kippetje in stevige, gebalde smaken en texturen, echt heerlijk!
De volgende wijn is een oude bekende (van bij L’Epicerie du Cirque), Motherrock syrah, met een blend van syrah druiven van verschillende wijngaarden. Interessant van smaak, maar minder mijn meug. De aandacht gaat eerder naar dat heerlijk stukje vlees dat we nog voorgeschoteld krijgen: Dexter beef, een klein Brits koetje met geconcentreerde smaken, geserveerd als tagliata met radicchio gegrild op de green egg (zó goed), mosterdblad, oestermayo en emulsie van cheddar. Een favoriet van de avond kiezen wordt moeilijk…
Omdat het zo smaakt, kan er nog een stukje kaas bij. We delen 1 bordje met top Britse kazen, met jawel, ook mijn favoriet Shropshire Blue, geaffineerd door Neal’s Yard, een bekende Londense kaaswinkel, weet Anne me te vertellen. Ik krijg er zelfs een glaasje vintage port bij.
Het dessert is bananenijs met milk & cookies met naar onze beide mening ietwat te royaal bestrooid met muskaatnoot. Het is vooral het achterafje bij de koffie dat blijft, euh kleven: sticky toffee pudding. In 1 woord: marvelous! Zo wel dat gebakje als de hele avond bij Sail & Anchor. Voilà, ik heb je een hele blogpost lang gespaard van scheepswoordspelingen, maar ik ga toch afsluiten met een oude zeemanswijsheid: Licht je anker en zet koers richting Sail & Anchor!
Nog meer leesvoer? Een dag nadien zette collega-blogster en vriendin Elidesc voet aan wal (ja sorry, nu is het ‘foutu’ he) voor de lunch bij Sail & Anchor. Haar verslag lees je hier.
Ter info: Sail & Anchor sloot sinds december 2022 definitief de deuren.
Sail & Anchor
Guldenvliesstraat 60
2600 Berchem
