Al van kinds af was ik een ongelofelijke ketchup-fan. Ik lustte eigenlijk niets, behalve wanneer het gedrenkt was in een dikke laag ketchup. Mijn pa verwees dan ook aan tafel steevast naar Cliff Barnes, de cowboy uit Dallas die waar hij ook was, en vooral in een sjiek restaurant in zijn vet Texaans accent om kèèèètchup! vroeg.
Gelukkig is mijn smaak geëvolueerd, maar toch zal ketchup (van the one and only Heinz uiteraard) steeds een plekje in mijn hart blijven hebben: ketchup staat nu voor mij gelijk aan nostalgie en comfort food. Deze week kreeg ik een fles Heinz Primeur toegestuurd, dat is ketchup die gemaakt wordt met verse, nieuwe tomaten. Van de Primeur-versie zijn er maar 15.000 flessen, en de flessen zijn dan ook genummerd. Straf!
Toeval wil dat ik deze week wat last had van mijn maag, en dan is er maar één gerechtje dat ik eigenlijk kan verdragen, een echte guilty pleasure: pastakrullekes met veel ketchup, geraspte kaas en (nog zo’n guilty pleasure) krokant gefrituurde uitjes. Ook al voelde ik me dus niet lekker, mijn ultieme comfort-dish mét de Heinz Primeur smaakte fantastisch! Zo goed zelfs dat ik het dit weekend, met een maag die terug in orde is, mij nogmaals te goed deed aan een kommetje krullekes met ketchup. En ik moet een beetje beschaamd toegeven dat de fles eigenlijk al op is :-s.
Ik zal mij nog moeten inhouden om pakweg volgende woensdag (wanneer er een etentje in ‘t Zilte gepland staat) niet luidkeels kèèèètchup naar ‘den Viki’ te roepen 🙂
