Vorige week was ik uitgenodigd om de Belgische boeklancering van Rens Kroes – Powerfood, Van Friesland naar New York bij te wonen. Ik had nog niet van deze frisse Hollandse verschijning gehoord, maar ik ben er dan ook een heel tijdje uit geweest. Een jaar geleden kwam haar eerste ‘Powerfood’ boek uit, een gigantisch succes in Nederland blijkbaar. Dus dat tweede boek kon niet lang op zich laten wachten, en ze begint ondertussen ook wel bekend te geraken in Vlaanderen.
Rens komt uit Friesland, en heeft gezonde kost met de paplepel ingegeven gekregen. Ze ging studeren in New York, waar de health & superfood hype groot is, en bracht haar kennis en ervaringen terug mee naar Nederland, waar ze nu in Amsterdam een foodconsulenten-bedrijfje heeft, en een succesvolle blog. Een kookboek (en ondertussen een tweede) uitbrengen kon niet anders dan volgen. Rens ziet er dan ook nog eens geweldig en fris uit, dus ja, dat verkoopt als met dadels gezoete glutenvrije gezonde broodjes.
De boekvoorstelling vond plaats in het gezellige veggierestaurant De Broers van Julienne in Antwerpen, met een lunch met recepten uit het boek. We worden heel de bloedhete middag lang verwend met frisse sapjes uit het boek, o.a. een alcoholvrije mojito en een komkommersapje. De Broers van Julienne hebben heel wat gerechten uit het kookboek klaargemaakt, en we beginnen met twee heerlijke dips: rode bietenhummus en rode pesto met cashewnoten. Rens die zit recht tegenover mij, en is haar hartelijke Hollandse zelve, en lepelt ook –al instagrammend– gretig weg.
Instagramfoto van Rens Kroes
Hummus van rode biet, yummy!
Rode pesto van cashewnoten
Vervolgens krijgen we een verfrissend gazpacho-soepje. Ik was eigenlijk ook van plan om dat die avond ook te maken, en zo geschiedde. Rens stoof haar tomaten even aan voor ze ze blendt, en dat geeft wel een diepgaande smaak. Ze gebruikt ook kokosolie, en in mijn versie vind ik dat de kokos iets te hard doorsmaakt (er zou ook kokosolie bestaan die minder naar kokos smaakt). Vervolgens proeven we van quinoaburgers, waarover Rens vertelt dat ze best wel wat heeft moeten zoeken op het recept, om de burgers mooi stevig te krijgen. Een fris yoghurtsausje ontbreekt hier een beetje voor mij, maar dit is dan natuurlijk ook de super healthy versie van een hamburger. Ondertussen klinkt van aan de tafel dat iedereen wel verzadigd begint te worden, maar er volgt nog een gerechtje, waarbij Rens zelf ook eens heel moet nadenken voor ze op de ietwat vergezochte woordspeling komt: lasagnine, oftewel lasagne met aubergine ipv pasta en geitenyoghurt. Lekker, maar het presenteert niet zo makkelijk.
Quinoaburgers
Lasagnine
Ondertussen helemaal voldaan, verschijnt er ook nog een luxueus uitziende chocoladetaart, met kikkererwten zowaar. Onder het mom dat dat wel gezond moet zijn, prop ik er toch nog een stukje bij. Lekker, maar toch niet zo lekker als een chocoladetaart met pakweg boter, tja :-).
Over het kookboek zelf dan. Zou ik het zelf kopen? Ik denk het niet, ik ben niet zo mee op de hele glutenvrije, suikerarme superfoods hype. Het boek staat ook bol van zelfverheerlijkende foto’s van Rens in trendy outfits (of zelfs ook vaak zonder: Rens in bad met een kom ontbijtgranen, al dansend in haar ondergoed). Of quotes als “Op mijn negentiende verruilde ik Friesland voor New York. Oh my! De tijd van mijn leven. Op hoge hakken ging ik naar de hipste feestjes, waar ik nachtenlang danste met celebs…” daar moet ik even van met mijn ogen rollen. Gewoon meer doelgroep glossy-lezende jonge twintigers waarschijnlijk, die nog dromen van uithangen met celebs. En Rens ziet er natuurlijk ook goed uit, een mooi uithangbord voor haar eigen product. Maar als je het boek daar even los van beoordeelt, de recepten dus, kan ik zeggen dat het echt wel toppertjes zijn. Heerlijk gegeten op die lunch, en dus ook al enkele recepten klaargemaakt, zoals deze ochtend een ‘poweromelet’. En de rijstmelk in het recept? Die vervang ik dan weer gewoon door gewone melk… Tja :-).
Poweromelet (voor 1 pers, ik maakte ineens een omelet voor 2 pers, waardoor ze wat langer in de pan moest liggen om te garen, en dus wat donkerder is)
- 2 eieren
- 1 el rijstmelk of andere plantaardige melk
- snufje zwarte peper
- mespuntje zeezout
- ½ theelepel oregano, gedroogd
- handje verse basilicumblaadjes, fijngesneden
- 2 theelepel kokosolie
- handje babyspinazie
- ½ avocado
- ½ theelepel honing
- handje walnoten
- 30 gr zachte geitenkaas
Doe de eieren, rijstmelk, zwarte peper, zeezout en oregano in een kom en klop het mengsel met een garde luchtig. Voeg de fijngesneden basilicum toe. Roer nog een keer.
Verwarm een koekenpan met de kokosolie op laag vuur. Zodra de olie is gesmolten, kan het eimengsel de pan in. Leg de spinazie erbovenop. Zet het vuur uit zodra de eieren gestold zijn. Lepel het vruchtvlees uit de avocado en snijd het in blokjes. Hak de walnoten fijn en verdeel over de spinazie. Bestrooi de omelet met de verbrokkelde geitenkaas en wat honing.
Je kan het boek hier kopen, of haar eerste boek vind je ook hier terug.
1 Comment
De nagel op de kop! Leuke review! 🙂