Laos is het kleine broertje van pakweg Thailand of Vietnam als het op eetcultuur aankomt. Veel gerechten zijn Thaïs geïnspireerd, en misschien net iets minder pittig. Street food is er (helaas) niet echt aan de orde. Wat je vreemd genoeg wél overal kan vinden, zijn smoskes: baguettes met kaas, hesp en groentjes. Invloed van de Fransen en ook wel de rugzaktoeristen me dunkt.
Dat van dat Thaïs geïnspireerd is misschien ook niet helemaal waar, want de Laotiaanse keuken heeft ook een diepe invloed gehad op de Thaïse. Er wonen dan ook vele Lao in voornamelijk het noorden van Thailand. Laos’ nationale gerecht is ‘laap’ (of laab), een salade met gemarineerd vlees of vis, dat je vaak ook op de kaart kan vinden in Thailand. Het vlees wordt fijngehakt, en dan gemarineerd in chili, look, vissaus, galanga (of ook wel gekend als ‘laos’) en limoensap. Het wordt opgebakken, en daarbij komt dan fijngehakte chili, sjalot, citroengras en munt. Een verrassende smaakexplosie, en lekker fris. En vaak afgewerkt met geroosterde uitjes (jaja, zeg maar Bicky-uitjes, zowat mijn favoriete ingrediënt!). De vis-laap wordt soms zelfs met rauwe vis bereid, zoals een céviche, maar daar heb ik me toch niet aan gewaagd. Enerzijds omdat ik niet zo gek ben van riviervis (de enige vis voorhanden in Laos), die modderige smaak, weet je wel, en anderzijds omdat ik het toch niet zo vertrouwde (ik heb een zwakke maag).
Laap, hét nationale gerecht van Laos
De andere constante in de Laotiaanse keuken is ‘sticky rice’, een revelatie! Ik heb hier ondertussen al meer rijst gegeten dan tijdens mijn 30 eerdere levensjaren verzameld denk ik, dus misschien hierna wat minder rijst voor mij graag, behalve dan sticky rice. De rijst wordt gaargestoomd in een rieten mand, en wordt dan gepresenteerd aan tafel in een kleiner mandje. Je neemt er een kleine portie van met je hand, en rolt de rijst dan tot een bolletje, en gebruikt dit om je eten mee op te scheppen, of om in de saus te dippen. De rijst is echt heel smaakvol, en bovendien is het een leuke manier van eten.
Dipsauzen dat is hier trouwens ook ‘iets’: pittige sausjes van tomaat, aubergine of komkommer, te vergelijken misschien met de Mediterraanse keuken, maar dan op smaak gebracht met kruiden van hier. Daar ga ik zeker nog mee experimenteren thuis! Heerlijk trouwens om een balletje sticky rice in te dippen, of een lekker Laotiaans worstje, want dat kunnen ze ook wel: worsten draaien.
Green papaya salad, waarbij alle ‘natte’ ingrediënten in een grote vijzel worden gedaan, en samengestampt. Ook bekend in de Thaïse en Vietnamese keuken, maar natuurlijk met lokale verschillen. De Laotiaanse versie is niet al te pikant.
Heerlijk worstje met een kruidige tomatendip. Very ‘umami’!
De beste Laotiaanse keuken die proefden we van Koh, onze gids in Luang Namtha, die de heerlijkste dingen uit plastieken zakjes toverde en ons presenteerde op een groot bananenblad tijdens onze trekking. Of zoek je een etablissement waar je ten minste toch je benen onder tafel kan schuiven, is Makphet een aanrader. Een restaurant in Vientiane, waar jongeren met een paar streepjes op hun kerfstok een nieuwe stiel aangeleerd krijgen als kok of garçon. Verrassend creatieve keuken (of zeg: authentieke Lao keuken op een creatieve manier gebracht) en ja hoor, zeer attente bediening!
Koh maakte een heerlijk frisse komkommersalade met daarbij een zeer lekkere auberginedip. En uiteraard met sticky rice erbij!
Tenslotte zeker ook nog een eervolle vermelding voor het verfrissende Beerlao, een echte pint ‘comme il faut’. De Tsjechen zouden indertijd komen aanleren zijn hoe je een pils maakt, en met succes! Er bestaat zelfs een donkere variant. Het enige “gevaar” als je een Beerlao bestelt, is dat je wel eens een fles van 670 ml voor je neus kan krijgen. Wij leerden snel bij, en bestelden er steevast twee glazen bij, om te kunnen delen. En daarna bestelden we er nog één bij… kwestie van steeds een frisse pint voorhanden te hebben, ah ja!
1 Comment
Het water loopt me terug in de mond als ik dit lees. En akkoord: sticky rice is great!