Voor wie niet zo goed meer mee is met mijn blog, ik begrijp het! Het ene moment schrijf ik over Thailand, dan weer over grillpannen, over sneeuw in de Italiaanse Alpen en tenslotte ook nog over wat je best in je rugzak steekt als je 6 maanden naar Azië gaat

Daarom even een kleine round-up over dat vreemde leven van mij:

Eind 2013 besloten mijn vriend en ik om een sabatical te nemen, en eerst 4,5 maanden in Italië in een skichalet te gaan wonen en werken, dan vliegtuig op richting Zuid-Oost Azië voor een grote droomreis, einde voorzien eind november 2014. Je kan er hier alles over lezen. Het werken in wonen in Italië beviel ons zo goed, dat we terstond besloten om er nog een seizoen aan te breien. Gevolg: Ik moest er mijn job bij VTM Koken voor opzeggen. Jammer, dat wel, maar na heel dit avontuur besef ik ook wel dat ik aan wat anders toe ben. Er zijn zelfs al zeer concrete plannen! Plannen waar ik nu nog niet veel over kan vertellen, maar je kan er vanop aan dat het iets met lekker eten te maken heeft! To be continued…

Maar dus tot half april zit ik samen met Frederic weer in het charmante Italiaanse bergdorpje Sauze d’Oulx. We baten een chalet uit, waar we meestal wekelijks een Britse, Vlaamse of Nederlandse groep ontvangen van gemiddeld 20 personen. We maken eens per week de bedden voor hen op en kuisen de kamers, en zorgen dan elke dag voor een gevarieerd ontbijt en ’s avonds voor een après-ski snack, voor-, hoofd- en nagerecht. En dat 7 dagen per week, enkel één keer per week koken we niet ’s avonds, en gaan de mensen uit eten en wij meestal ook! Het is hard werken (dat mag wel na 6,5 maanden van zalig nietsdoen hoor ik je denken), maar er is gelukkig ook nog tijd om te gaan skiën of snowboarden in mijn geval. Van 40 graden in Thailand naar -10 in de Italiaanse Alpen, zo gaat dat dan!

antipasti
Antipasti in onze chalet
viva italia
Italiaanse shotjes

“En ga je hierna dan weer 6 maanden op reis?” – vragen veel mensen ons dan. We wish! Maar helaas, nee, ‘dat kan den bruine niet blijven trekken’. We komen dus terug naar België, half april!

Na 2,5 weken er terug invliegen en hard werken (met Kerst- en Nieuwjaarsdiners, oliebollen voor onze Noorderburen en feestende landgenoten) hebben we nu weer enkele dagen rust, het komt al van pas! Tijd om een eenvoudige maaltijd te maken, echt comfort food na een dagje glijden! En hier in Italië kan je heerlijke worstjes vinden, ideaal dus voor één van mijn favoriete Britse klassiekers: Bangers & Mash. Ze kunnen het toch zoveel mooier verwoorden dan wij hé: “stoemp mè weust”. Waar het woord ‘bangers’, i.p.v. sausages vandaan komt? Ik ben het eens voor u gaan opzoeken, en blijkt dat ze tijdens de Tweede Wereldoorlog, bij gebrek aan deftig vlees, de worstjes aanlengden met water in het gehakt. Door ze te bakken ontploften de worstjes door dat vele water erin in de pan, en zo kwamen ze bij bangers! Inspiratie voor het recept vond ik op kookblog Simply Delicious. 

Bangers & Mash
bangers & mash

Nodig voor 4 personen

  • 500 gr lekkere chipolataworst
  • 1 kg bloemige aardappelen
  • een klont boter
  • olijfolie
  • peper, zout en nootmuskaat
  • een scheut melk
  • 6 dikke rode uien
  • 2 el balsamico-azijn
  • 2 el bruine suiker
  • 2 el bloem
  • 500 ml runderbouillon (water opkoken met een bouillonblokje erbij is goed hoor)
  • iets van groen
  • enkele salieblaadjes, als ge dat hebt (ik had dat dus niet)

Bereiding

Schil de uien, snij ze overlangs door en snij in plakjes. Doe wat olijfolie in een pan, en laat de uien op een heel zacht vuurtje mooi zoet en zacht worden. Dat duurt ongeveer 20 minuten.

Ondertussen kan je de aardappelen schillen, in gelijke stukken snijden en aan de kook brengen. ’t Is al tijd voor een pauzeke, want nu moet je even wachten tot de uien en aardappelen goed zijn!

Doe de bloem in de pan en roer goed. Je moet snel zijn, want het kan snel aanbakken zo! Voeg balsamico en bruine suiker toe, roer goed, en voeg dan de bouillon toe. Meng alles goed onder mekaar, en zet weer op een zacht vuurtje.

Smelt een klontje boter in de pan, en bak de worstjes. Chipolata’s zijn vrij vettig, dus er zal wel wat vet vrijkomen. In dat vet kan je enkele salieblaadjes mooi krokant bakken.

Giet de aardappelen af als ze mooi zacht zijn, en stamp fijn met een flinke klont boter en een scheut melk bij. Je kan ook een eierdooier toevoegen, maar het gerecht is op zich stevig genoeg. Ik voeg net melk toe om een beetje een lopende puree te krijgen. En natuurlijk afkruiden met peper, zout en muskaatnoot. Ik gebruik ook altijd even een klopper om de puree mooi luchtig te maken.

Serveer de puree met de ajuinensaus en de worstjes. En werk af met een blaadje groen om jezelf het gevoel te geven dat je toch iets van groente eet…

Auteur

Culinair redactrice, freelance copywriter, blogger bij avocadovandeduivel.be, enthousiaste restaurantbezoeker, receptontwikkelaar, hongerige reiziger,… Als het maar met lekker en goed eten te maken heeft!

1 Comment

  1. Succes en plezier in Italië terug! Blijf met veel plezier de verhalen en gerechtjes volgen! Benieuwd ook naar jouw nieuwe plannen!
    Liefs, Claudia

Schrijf Een Reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.