Na de stadsdrukte van KL doet het altijd deugd om terug in de natuur te zijn. De frisse lucht van dienst, vrij letterlijk te nemen, vonden we in de Cameron Highlands. Het klinkt zeer Brits, en dat is het ook: tijdens de koloniale periode was dit hun favoriete toevluchtsoord: op 1500m gelegen is het heel wat frisser dan de tropische kustlijn, het doet zelfs aan Schotland denken met zijn heldergroene ‘rolling hills’ én het is er nog eens een ideaal klimaat om thee te kweken! You rang m’lord?
Vanuit KL namen we de bus naar Ipoh, en overnachtten daar. Niet echt de moeite: het stadje aan de voet van de Cameron Highlands heeft niet zo veel te bieden. De volgende dag dus opnieuw de bus in om de slingerende weg naar boven te nemen. In de Cameron Highlands zijn er, naast wat dure resorts in de heuvels, 2 dorpjes waar je kan verblijven: Tanah Rata en Brinchang. Tanah Rata het gegeerde reizigersdorpje zijnde, vatten we daar post. Die eerste dag daar doen we niet al te veel: we gaan een heerlijke Britse scone met cream & jam eten, uiteraard met lokale thee bij, en maken een kleine wandeling, en komen voorbij ‘cottages’ als deze. Een beetje een ‘mindfuck’ toch, al dat Britse gedoe in het midden van Maleisië!
In de CH kan je heel wat bezoeken, en omdat je als toerist meestal geen eigen vervoer hebt, zijn al die bezoekjes in handige tours gegoten. Volgens de brochure hebben we maar een halve dag nodig om een theeplantage te bezoeken, het hoogste punt, ‘mossy forest’, de theefabriek, een trekking, de butterfly farm en tenslotte nog een strawberry farm. De rest van de tijd zullen we gebruiken om enkele van de bewegwijzerde wandelroutes op ons ééntje te doen.
De tour mag dan wel kort en busje-in-busje-uit (of in dit geval: een oude Landrover achtergelaten door de Britten) zijn. Dat wordt meer dan goedgemaakt door onze fantastische ‘host’: naast gids en chauffeur is de 23-jarige Mr. Go pur sang old school Johnny, mét snor en nekmatje, ook nog carwash & motoshopeigenaar, fotograaf, aardbeienboekenschrijver, plantenkenner, motoracer, theeplanter, tuinier én levensgenieter. Geweldig toch!?
We houden eerst halt te midden van de indrukwekkende theeplantages, al jarenlang eigendom trouwens van twee -ondertussen steenrijke- Schotse families. De plantjes groeien er langs de flanken van steile heuvels, en om de 21 dagen worden de groene blaadjes geplukt (tegenwoordig machinaal), om groene, witte en zwarte thee van te maken. Lukratieve business met een jaarronde oogst!
We rijden verder omhoog, tot dat niet meer verder kan, en kijken dan vanuit een toren uit over het prachtige jungle-landschap. Door de hoogte en vochtigheid is er ook een uniek stukje jungle in de CH: de mossy forest. En zoals de naam al zegt, is de tropische vegetatie begroeid met feeërieke hoeveelheden knalgroen mos. Er is een ‘canopy walkway’ doorheen het bos, zodat je via een plankenvloer en trapjes door het bos kan lopen. Ook hier kan Mr. Go honderduit vertellen over de planten: “deze plant is tegen constipatie, en deze is tegen diaree, en dit is een pitcherplant! Dit blad moet je fijnmalen en op je hoofd insmeren, en dan valt je haar niet meer uit. En dit is ‘female viagra‘! We klimmen ook even over de omheining, voor een minitrekking.
In de theefabriek van BOH (Best Of Highlands) mogen we zo rondlopen en zien we hoe de theeblaadjes met eeuwenoude machines worden geplet, waardoor ze beginnen te oxideren (afhankelijk van de oxidatie-tijd krijg je groene, witte of zwarte thee), en dan gedroogd en verpakt worden. BOH heeft een prachtig uitkijkplatform over de theeplantages gebouwd, en je kan er natuurlijk thee drinken en kopen. Wij slaan ook ons voorraadje in.
Het bezoekje aan de butterflyfarm is niet veel woorden waard: er zitten knappe, gigantische vlinders, maar het voelt heel artificieel aan, in zo’n grote plastieken serre. We eindigen onze trip in een strawberryfarm: nog zoiets dat erg goed gedijt daar: aardbeien. Uiteraard is Mr. Go een referentie als het aankomt op aardbeienkweek, wij genieten vooral van een bakje verse aardbeien en een aardbeienshake.
De volgende ochtend smeren we onze beentjes in voor één van de trekking trails die we op ons gekocht plannetje vinden (trail nr 1!) We moeten eigenlijk eerst nog 5 km wandelen naar Brinchang voor het begin van het pad en dan begint het echte werk: een twee uur durende klim door dichte jungle, waarbij als we op een bepaalde hoogte komen, het mos het overneemt, echt een knappe wandeling.
Op het einde wel echt héél steil, waarbij we langs boomwortels naar omhoog klauteren. Eens boven, beseffen we dat we terug op het hoogste punt van de CH zijn. Met twaalf km in de benen zijn we nog niet aan het einde van ons Latijn voor de wandeling terug naar beneden, maar zijn we toch blij dat we een lift aangeboden krijgen van 3 vriendelijke Pakistani. Onderweg stoppen ze zelfs even om iets te eten te kopen, en krijgen wij ook een heerlijke gegrilde maïskolf aangeboden. Ze werken blijkbaar voor een Italiaans bedrijf dat waterkrachtcentrales bouwt. En zo zitten we daar hoog in de Maleisische Brtisaanvoelende bergen met enkele Pakistani Italiaans te praten, terwijl we op een maïskolf te knabbelen. Travel doesn’t get any better!
2 Comments
Grappig, wij deden net dezelfde tour in de CH (met een andere leuke gids). Maar wat de Butterfly Farm betreft: wij vonden dat toch wel indrukwekkend. Waar anders kan je een wandelende tak zien die er uit ziet als een orchidee?!
De vlinders in de tuin en de andere diertjes waren heel mooi/fascinerend hoor, maar we vonden het wat jammer van het lelijke/triestige decor. Te veel verwend door KL Bird park, Singapore zoo en de natuur tout court vrees ik!